Spelen met vuur
Blijf op de hoogte en volg Joanita
10 September 2016 | Indonesië, Bogor
Hallo allemaal!
Alweer een poosje geleden dat we een nieuw reisverslag erop hadden gezet en het leek ons, tussen alle bedrijven door, wel goed om er weer eentje te maken voordat hij veel en veel te lang werd!
Zondag 4 september ging de wekker vroeg in het huis van Vader Jaque, want hij had ons mee gevraagd naar de kerk. Waar vorige week het weer nog "onze redding" was, was dat nu niet het geval. O ja, het regende zeker pijpenstelen die ochtend, maar Vader Jaque had voor ons een auto geregeld (heel erg lief natuurlijk!). Het kerkje was heel klein (zo'n 30 mensen konden er in het 'zaaltje'), maar de dienst ging gepaard met veel mooie liedjes en ook al was alles in het Bahasar het was zeker mooi om mee te hebben gemaakt!
Na de kerkdienst mochten we bij de priesters aanschuiven voor het ontbijt. Het was erg grappig om eerst iedereen in vol 'kerk-ornaat' te zien en ze vervolgens in hun verwassen t-shirtje en korte broekje aan het ontbijt te zien zitten! Dat er ook modernere priesters tussen hen waren, bleek al snel. Een van de jongere priesters had praatjes voor tien en een ontzettende goede smaak voor mode (namelijk een overhemd met playboy-konijntjes!). Ze vertelden ook dat de meesten van hen van het Komodo-eiland kwamen. Best grappig, want het Komodo-eiland was in eerste instantie niet bewoond en werd gebruikt als gevangenis. De mensen die daar nu vandaan komen stammen dus in feite af van criminelen! Het contrast tussen priester en hun voorouderen kon niet groter zijn !
Zondag was eigenlijk een heerlijke relaxte dag waarin we allemaal tijd konden maken voor onszelf. Om 17:00 begonnen we met het snijden, schillen en voorbakken van de friet, want dat hadden we immers belooft. Let wel, er was geen frietpan in huis aanwezig nog een thermometer dus we moesten de frietjes een beetje 'op gevoel' bakken. Best lastig als je dat nog nooit gedaan hebt. Eindelijk was het moment daar (rond 19:15) om de friet af te gaan bakken. Vuur flink onder de pan en uiteindelijk een frietje erin gedaan als proef om te kijken wat er gebeurde. Het zag er goed uit dus vol vertrouwen deden we een schep friet in de pan: onze GROOTSTE FOUT OOIT! Het vet was veel te heet en de pan was veel te vol, dus het vet kwam in grote gutsen over de frietpan heen!! Onder de pan zat natuurlijk het gasfornuis met een directe verbinding (middels een slangetje) naar de gasfles onder de aanrecht. Gelukkig had Margriet een enorm snel reactievermogen en gooide ze de deksel op de pan waardoor de vlam er niet in kon slaan en draaide ze het vuur uit. Het scheelde niet veel of we hadden op onze laatste avond het Kobus-huis af laten fikken!!
De reactie van Vader Jaque was tekenend: hij bleef rustig op zijn stoel aan de Tuac zitten en deed nog net een poging om vanaf daar een blik in de keuken te werpen en 'lukt het jongens?' Aan ons te vragen! Zijn huis, helemaal uit hout gemaakt, was bijna in vlammen opgegaan en hij had het minste spoortje stress (in tegenstelling tot ons)!! Ach eind goed al goed en met veel poetsen was al het vet weer opgeruimd!
Maandag 5 september was het tijd om te gaan. We gingen die dag van Sintang naar Pontianak en heerlijk bijkomen in een luxe resort! Voor het ontbijt sloot broeder Piet nog even aan om gedag te komen zeggen en (niet) veel later stond Hendra voor de deur. In Indonesië gaat bijna niets op tijd, maar toen Hendra pas 20 minuten later voor onze deur verscheen om ons naar het vliegveld te brengen, begonnen we hem toch wel een beetje te knijpen! Gelukkig waren we ruim op tijd en konden we alle tassen rustig inchecken.
Eenmaal aangekomen in Pontianak ging alles vrij voorspoedig en zaten we binnen no time in het resort. Margriet was helaas niet lekker geworden en ging uitzieken in haar bedje terwijl Corne Rowena en ik een restaurantje gingen zoeken om te kunnen lunchen. Heerlijke nasi goreng gegeten met allerlei extra hapjes zoals saté erbij (luxe na twee weken vegetarisch eten!).
Na de lunch gingen we lekker zwemmen. O wat hadden we ons daarop verheugd! Het water was echter niet lekker koud zoals je zou verwachten, maar eerder een beetje lauwig door de kracht van de zon op het water. Logisch als je recht op de evenaar zit! Eenmaal in het zwembad, toen het eerste enthousiasme weggolvde, keken we eigenlijk pas goed waar we in zwommen. Wat bleek... Er dreef vanalles rond in dat zwembad! Het leek nog het meest op witte algen die in het water dreven! Mocht de pret in eerste instantie niet echt drukken, maar toen er ook een onweersbui in de verte zich aankondigde vond ik het wel mooi geweest. Ik ging alvast naar de kant en de twee waterratten bleven heerlijk ronddobberen in het prachtige water ;) Het onweer kwam steeds dichterbij en ik vond het niet echt meer verantwoord om in het water te blijven liggen, maar Corne en Rowena vonden het allemaal wel meevallen totdat we net het zwembad uitliepen met zijn drieën en er een flinke bliksemschicht en gelijk daaropvolgend een enorme donderslag te zien en te horen waren. "Oeh net op tijd" werd er gegrapt en daarmee sloegen ze de spijker op zijn kop!
Verder die middag beetje gerelaxed en toen het tijd was voor het diner, hadden we niet een maar twee zieken in ons midden. Margriet en Rowena waren alles behalve lekker en bleven daarom ook op de kamer, terwijl Corne en ik zich tegoed deden aan dezelfde lekkere nasi goreng.
Dinsdag was het tijd om van Pontianak naar Jakarta te vliegen, tenminste dat was het plan. Tijdens het ontbijt konden we de schade van de zieken opnemen en lange tijd zag het ernaar uit dat we uberhaupt niet konden gaan vliegen, omdat vooral Rowena daar nog lang niet fit genoeg voor was. Uiteindelijk toch besloten het te gaan proberen en laten we het zo zeggen 'iedereen heeft het overleefd'.
Op het vliegveld stond Dudung ons al op te wachten en hij bracht ons eerst naar de guesthouse zodat Rowena gauw weer onder de wol kon kruipen. Wij gingen lunchen en de rest van de middag (wat niet zo lang meer was als je om 14:30 pas luncht) een beetje gechilled in, het voor Indonesische begrippen, luxe huisje. 'S avonds mochten we bij Dudung thuis komen eten en zij had heerlijke Gado Gado voor ons gemaakt. Dit zijn voornamelijk rauwe en koude groenten waarover je warme satesaus giet. Enorm lekker, maar de satesaus was lekker pittig gemaakt!
Uiteindelijk was het tijd om naar het huisje terug te gaan en op de weg terug kwam me toch een bak water uit de lucht zetten! De straten stonden blank en de rivier trad buiten haar oevers! In Indonesië is dat niet zo gek, want het regent vaak kort enorm hard dus een overstrominkje hier of daar, daar kijkt niemand gek van op!
Woensdag gingen we 's ochtends vroeg mountainbiken met Dudung in Bogor! Super gaaf om, een deel van de stad, op de fiets te zien en het was heerlijk om weer een beetje te kunnen sporten. Reizen is enorm intensief, maar het is voornamelijk wandelen en reizen, dus om echt weer even te kunnen sporten was heerlijk. We hadden twee keer een gebroken ketting onderweg, maar Dudung had een hele reparatiekit bij zich waardoor we zo weer op de fiets zaten.
'S middags stonden de botanische tuinen op het programma. Enorme bomen van allerlei soorten gezien evenals het, in gebruik zijnde, paleis van de president. Ze hadden daar ook een prachtig orchideeën museum waar we behoorlijk wat soorten konden bewonderen.
Eenmaal terug thuis aangekomen heerlijk geborreld en gegeten in het restaurantje op het complex en na een lange dag heerlijk onder de wol gekropen!
Donderdag acht september was het tijd om naar Bandung te reizen. Onderweg zijn we gestopt bij een theeplantage en hebben we de prachtige theevelden gezien. Helaas was de fabriek die er stond buiten gebruik en konden we dus niet het thee-proces zien, maar dat mocht de pret zeker niet drukken.
Het was druk onderweg naar Bandung en we waren maar net aan op tijd voor de bamboe-show die Dudung voor ons had geboekt! Enorm gave show om te zien met allerlei traditionele dansen, een poppenshow, ceremoniële optocht met een kleine sultan in zijn stoel en last but not least: zelf het instrument bespelen! Super leuk, want door middel van allerlei handgebaren die correspondeerden met een bepaalde toon konden we ook daadwerkelijk liedjes spelen met het gehele publiek!
Na de Bamboe-show was het dan eindelijk tijd om te eten. Door de haast hadden we niet kunnen lunchen en we hadden allemaal behoorlijke trek. In een klein restaurantje maar volgens Dudung erg goed heerlijke Mie Goreng gegeten en mijn enorme bord was zo goed als leeg!
In Bandung was het erg druk dat weekend en het was dus lastig geweest om een hotel te boeken. In een nieuw super deluxe hotel (Grand Royal Panghegar) was een promotie aan de gang ter ere van de opening en daar gingen we een nachtje slapen. De luxe was heerlijk, maar het was jammer dat we 's avonds om 19:30 pas aankwamen en om 6:00 weer uit bed moesten!
Vrijdag stond opnieuw een lange reisdag op de planning, want we zouden met de trein van Badung naar Yogyakarta gaan waar papa en mama ook zouden zijn! Om 6:00 ging de wekker en ik kreeg de schrik van mijn leven: een mailtje van het hostel waar we die dag zouden inchecken voor drie nachten met dat er iets mis was gegaan met de boeking! Gelukkig hadden ze, bleek uit later emailcontact, zelf een upgrade in een ander hostel geboekt en konden we daar rechtstreeks naartoe. Papa en mama op de hoogte gesteld en met een gerust hart (en overvolle buik van het heerlijke luxe ontbijt!) de trein in.
Filmpje hier, filmpje daar en voor we het wisten waren de 7,5 uur treinen voorbij. Taxi was zo geregeld en dus stonden wel om half 5 voor de deur van ons hostel. Papa en mama zaten pootje te baden bij het zwembad, dus die hadden we zo gevonden en daarna was het tijd voor een biertje en alle bijkletsverhalen!
Nu zijn we een paar dagen met zijn zessen waarin we Yogyakarta gaan bekijken en naar de Borododur tempel gaan. We keep you posted!
Liefs,
Joanita en Rowena
Alweer een poosje geleden dat we een nieuw reisverslag erop hadden gezet en het leek ons, tussen alle bedrijven door, wel goed om er weer eentje te maken voordat hij veel en veel te lang werd!
Zondag 4 september ging de wekker vroeg in het huis van Vader Jaque, want hij had ons mee gevraagd naar de kerk. Waar vorige week het weer nog "onze redding" was, was dat nu niet het geval. O ja, het regende zeker pijpenstelen die ochtend, maar Vader Jaque had voor ons een auto geregeld (heel erg lief natuurlijk!). Het kerkje was heel klein (zo'n 30 mensen konden er in het 'zaaltje'), maar de dienst ging gepaard met veel mooie liedjes en ook al was alles in het Bahasar het was zeker mooi om mee te hebben gemaakt!
Na de kerkdienst mochten we bij de priesters aanschuiven voor het ontbijt. Het was erg grappig om eerst iedereen in vol 'kerk-ornaat' te zien en ze vervolgens in hun verwassen t-shirtje en korte broekje aan het ontbijt te zien zitten! Dat er ook modernere priesters tussen hen waren, bleek al snel. Een van de jongere priesters had praatjes voor tien en een ontzettende goede smaak voor mode (namelijk een overhemd met playboy-konijntjes!). Ze vertelden ook dat de meesten van hen van het Komodo-eiland kwamen. Best grappig, want het Komodo-eiland was in eerste instantie niet bewoond en werd gebruikt als gevangenis. De mensen die daar nu vandaan komen stammen dus in feite af van criminelen! Het contrast tussen priester en hun voorouderen kon niet groter zijn !
Zondag was eigenlijk een heerlijke relaxte dag waarin we allemaal tijd konden maken voor onszelf. Om 17:00 begonnen we met het snijden, schillen en voorbakken van de friet, want dat hadden we immers belooft. Let wel, er was geen frietpan in huis aanwezig nog een thermometer dus we moesten de frietjes een beetje 'op gevoel' bakken. Best lastig als je dat nog nooit gedaan hebt. Eindelijk was het moment daar (rond 19:15) om de friet af te gaan bakken. Vuur flink onder de pan en uiteindelijk een frietje erin gedaan als proef om te kijken wat er gebeurde. Het zag er goed uit dus vol vertrouwen deden we een schep friet in de pan: onze GROOTSTE FOUT OOIT! Het vet was veel te heet en de pan was veel te vol, dus het vet kwam in grote gutsen over de frietpan heen!! Onder de pan zat natuurlijk het gasfornuis met een directe verbinding (middels een slangetje) naar de gasfles onder de aanrecht. Gelukkig had Margriet een enorm snel reactievermogen en gooide ze de deksel op de pan waardoor de vlam er niet in kon slaan en draaide ze het vuur uit. Het scheelde niet veel of we hadden op onze laatste avond het Kobus-huis af laten fikken!!
De reactie van Vader Jaque was tekenend: hij bleef rustig op zijn stoel aan de Tuac zitten en deed nog net een poging om vanaf daar een blik in de keuken te werpen en 'lukt het jongens?' Aan ons te vragen! Zijn huis, helemaal uit hout gemaakt, was bijna in vlammen opgegaan en hij had het minste spoortje stress (in tegenstelling tot ons)!! Ach eind goed al goed en met veel poetsen was al het vet weer opgeruimd!
Maandag 5 september was het tijd om te gaan. We gingen die dag van Sintang naar Pontianak en heerlijk bijkomen in een luxe resort! Voor het ontbijt sloot broeder Piet nog even aan om gedag te komen zeggen en (niet) veel later stond Hendra voor de deur. In Indonesië gaat bijna niets op tijd, maar toen Hendra pas 20 minuten later voor onze deur verscheen om ons naar het vliegveld te brengen, begonnen we hem toch wel een beetje te knijpen! Gelukkig waren we ruim op tijd en konden we alle tassen rustig inchecken.
Eenmaal aangekomen in Pontianak ging alles vrij voorspoedig en zaten we binnen no time in het resort. Margriet was helaas niet lekker geworden en ging uitzieken in haar bedje terwijl Corne Rowena en ik een restaurantje gingen zoeken om te kunnen lunchen. Heerlijke nasi goreng gegeten met allerlei extra hapjes zoals saté erbij (luxe na twee weken vegetarisch eten!).
Na de lunch gingen we lekker zwemmen. O wat hadden we ons daarop verheugd! Het water was echter niet lekker koud zoals je zou verwachten, maar eerder een beetje lauwig door de kracht van de zon op het water. Logisch als je recht op de evenaar zit! Eenmaal in het zwembad, toen het eerste enthousiasme weggolvde, keken we eigenlijk pas goed waar we in zwommen. Wat bleek... Er dreef vanalles rond in dat zwembad! Het leek nog het meest op witte algen die in het water dreven! Mocht de pret in eerste instantie niet echt drukken, maar toen er ook een onweersbui in de verte zich aankondigde vond ik het wel mooi geweest. Ik ging alvast naar de kant en de twee waterratten bleven heerlijk ronddobberen in het prachtige water ;) Het onweer kwam steeds dichterbij en ik vond het niet echt meer verantwoord om in het water te blijven liggen, maar Corne en Rowena vonden het allemaal wel meevallen totdat we net het zwembad uitliepen met zijn drieën en er een flinke bliksemschicht en gelijk daaropvolgend een enorme donderslag te zien en te horen waren. "Oeh net op tijd" werd er gegrapt en daarmee sloegen ze de spijker op zijn kop!
Verder die middag beetje gerelaxed en toen het tijd was voor het diner, hadden we niet een maar twee zieken in ons midden. Margriet en Rowena waren alles behalve lekker en bleven daarom ook op de kamer, terwijl Corne en ik zich tegoed deden aan dezelfde lekkere nasi goreng.
Dinsdag was het tijd om van Pontianak naar Jakarta te vliegen, tenminste dat was het plan. Tijdens het ontbijt konden we de schade van de zieken opnemen en lange tijd zag het ernaar uit dat we uberhaupt niet konden gaan vliegen, omdat vooral Rowena daar nog lang niet fit genoeg voor was. Uiteindelijk toch besloten het te gaan proberen en laten we het zo zeggen 'iedereen heeft het overleefd'.
Op het vliegveld stond Dudung ons al op te wachten en hij bracht ons eerst naar de guesthouse zodat Rowena gauw weer onder de wol kon kruipen. Wij gingen lunchen en de rest van de middag (wat niet zo lang meer was als je om 14:30 pas luncht) een beetje gechilled in, het voor Indonesische begrippen, luxe huisje. 'S avonds mochten we bij Dudung thuis komen eten en zij had heerlijke Gado Gado voor ons gemaakt. Dit zijn voornamelijk rauwe en koude groenten waarover je warme satesaus giet. Enorm lekker, maar de satesaus was lekker pittig gemaakt!
Uiteindelijk was het tijd om naar het huisje terug te gaan en op de weg terug kwam me toch een bak water uit de lucht zetten! De straten stonden blank en de rivier trad buiten haar oevers! In Indonesië is dat niet zo gek, want het regent vaak kort enorm hard dus een overstrominkje hier of daar, daar kijkt niemand gek van op!
Woensdag gingen we 's ochtends vroeg mountainbiken met Dudung in Bogor! Super gaaf om, een deel van de stad, op de fiets te zien en het was heerlijk om weer een beetje te kunnen sporten. Reizen is enorm intensief, maar het is voornamelijk wandelen en reizen, dus om echt weer even te kunnen sporten was heerlijk. We hadden twee keer een gebroken ketting onderweg, maar Dudung had een hele reparatiekit bij zich waardoor we zo weer op de fiets zaten.
'S middags stonden de botanische tuinen op het programma. Enorme bomen van allerlei soorten gezien evenals het, in gebruik zijnde, paleis van de president. Ze hadden daar ook een prachtig orchideeën museum waar we behoorlijk wat soorten konden bewonderen.
Eenmaal terug thuis aangekomen heerlijk geborreld en gegeten in het restaurantje op het complex en na een lange dag heerlijk onder de wol gekropen!
Donderdag acht september was het tijd om naar Bandung te reizen. Onderweg zijn we gestopt bij een theeplantage en hebben we de prachtige theevelden gezien. Helaas was de fabriek die er stond buiten gebruik en konden we dus niet het thee-proces zien, maar dat mocht de pret zeker niet drukken.
Het was druk onderweg naar Bandung en we waren maar net aan op tijd voor de bamboe-show die Dudung voor ons had geboekt! Enorm gave show om te zien met allerlei traditionele dansen, een poppenshow, ceremoniële optocht met een kleine sultan in zijn stoel en last but not least: zelf het instrument bespelen! Super leuk, want door middel van allerlei handgebaren die correspondeerden met een bepaalde toon konden we ook daadwerkelijk liedjes spelen met het gehele publiek!
Na de Bamboe-show was het dan eindelijk tijd om te eten. Door de haast hadden we niet kunnen lunchen en we hadden allemaal behoorlijke trek. In een klein restaurantje maar volgens Dudung erg goed heerlijke Mie Goreng gegeten en mijn enorme bord was zo goed als leeg!
In Bandung was het erg druk dat weekend en het was dus lastig geweest om een hotel te boeken. In een nieuw super deluxe hotel (Grand Royal Panghegar) was een promotie aan de gang ter ere van de opening en daar gingen we een nachtje slapen. De luxe was heerlijk, maar het was jammer dat we 's avonds om 19:30 pas aankwamen en om 6:00 weer uit bed moesten!
Vrijdag stond opnieuw een lange reisdag op de planning, want we zouden met de trein van Badung naar Yogyakarta gaan waar papa en mama ook zouden zijn! Om 6:00 ging de wekker en ik kreeg de schrik van mijn leven: een mailtje van het hostel waar we die dag zouden inchecken voor drie nachten met dat er iets mis was gegaan met de boeking! Gelukkig hadden ze, bleek uit later emailcontact, zelf een upgrade in een ander hostel geboekt en konden we daar rechtstreeks naartoe. Papa en mama op de hoogte gesteld en met een gerust hart (en overvolle buik van het heerlijke luxe ontbijt!) de trein in.
Filmpje hier, filmpje daar en voor we het wisten waren de 7,5 uur treinen voorbij. Taxi was zo geregeld en dus stonden wel om half 5 voor de deur van ons hostel. Papa en mama zaten pootje te baden bij het zwembad, dus die hadden we zo gevonden en daarna was het tijd voor een biertje en alle bijkletsverhalen!
Nu zijn we een paar dagen met zijn zessen waarin we Yogyakarta gaan bekijken en naar de Borododur tempel gaan. We keep you posted!
Liefs,
Joanita en Rowena
-
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
10 September 2016 - 23:36
Opa & Oma:
Hallo allemaal,
Wat hebben we weer genoten van het verhaal.
Jullie genieten met volle teugen.
Wel jammer dat er twee ziek zijn geweest.
Nu maat hopen dat het daar bij blijft.
Nu veel plezier met z'n zessen.
Groetjes dikke kus -
11 September 2016 - 17:14
Coby :
Hai Pagtertjes
Zo te lezen hebben jullie weer heel wat meegemaakt . Indrukwekkend allemaal.
Wat leuk om te lezen dat jullie nu herenigd zijn met Els en Peter.
Heel veel plezier samen de komende dagen.
Voor Corne en Margriet weer goede thuisreis.
Groeten en dikke kus -
12 September 2016 - 12:53
Margriet:
Dankjewel Coby, wij gaan donderdag weer naar huis. -
13 September 2016 - 08:35
Bettina Witvoet:
Hallo Joanita en Rowena,
Denk niet dat jullie mij kennen maar ik ben een vriendin van Corne en Margriet. Ik lees met veel plezier jullie reisverslagen, wat een avonturen! Heel bijzonder wat jullie daar allemaal beleven. ik wens jullie nog een hele fijne tijd!
Doe de hartelijke groeten aan Margriet en Corne xxx
Bettina -
26 September 2016 - 16:01
Marieke Veldhuizen:
Hoi lieve meiden!
Wat een genot om jullie reisverslag(en) te mogen lezen! En wat ben ik verschrikkelijk jaloers op jullie....wat een ervaringen en belevenissen! Fantastisch! Ga heerlijk door met genieten en zeker ook met schrijven! Lieve groetjes en dikke knuffel van ons Eric, Marieke, Jasper en Martijn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
