Running out of time

Hallo allemaal!


Woensdag 21 september vertrokken we om half 10 met de taxi richting Amed. We hadden de auto + chauffeur voor de hele dag gehuurd en konden daarom enkele tussenstops maken. De eerste was de elephant cave welke veel imposanter was van buiten, dan van binnen.
Vervolgens maakten we een tussenstop bij de Kertha Gota, wat vroeger het gerechtsgebouw was, en waarin veel Nederlandse invloeden waren terug te zien. Mama zwichtte bij dit gebouw nog voor zo'n schattig oud vrouwtje die geschilderde eieren verkocht en is nu de trotse eigenaar van welliefst twee eieren!
Daarna reden we door naar het traditionele dorp wat op Bali bewaard is gebleven. Erg traditioneel vonden wij het echter niet, want na Borneo was dit 'traditionele' dorp veel te modern en toeristisch. Het gaf papa en mama echter een goed beeld van hoe het er vroeger uit had gezien en wij vulden aan met wat er allemaal nog primitiever of anders was geweest op ons eerste Indonesische eiland. Na deze vermoeiende stops in de warmte was het beslist tijd om even ergens rustig te gaan zitten waar we konden lunchen. Gelukkig wist onze chauffeur daar wel raad mee! Op een prachtig idyllisch plekje, wat recht van een ansichtkaart leek te komen, zaten we lekker onze lunch op te smikkelen. We konden het daarna toch niet laten om een kleine fotoshoot op deze prachtige plek te maken, maar daarna waren we al snel op weg naar Amed.


Aangekomen in Amed, wilden we eerst nog een kleine stop bij de duikschool maken. Deze lag toch op onze route naar het hotel en zo konden wij ons alvast een beeld vormen van de duikschool en enkele dingen kortsluiten. De tot dan toe ongeschonden en perfecte rit werd ruw onderbroken door een malle Fransman zonder geduld, die de auto van onze taxi-chauffeur flink beschadigde en daarna zonder pardon verder reed op zijn (gehuurde) scooter. Echt belachelijk en onze chauffeur was op z'n zachtst gezegd 'not amused'.
De duikschool was enigszins lastig te vinden, maar steeg boven alle verwachtingen uit. Lisa, die oorspronkelijk uit Vlamingen komt, was enorm hartelijk en wist al onze vragen te beantwoorden, ons voor te stellen aan onze gids David en alvast een restaurant met transfer voor ons te regelen voor die avond. Wat een top vrouw en wat een fijn begin van onze spannende SSI cursus (vergelijkbaar met PADI)!
Aangekomen bij het hotel verging ons het lachen redelijk snel. Onze kamer was erg vies en de douche stond vol met schimmel. Geprobeerd om een ander hotel voor diezelfde avond te boeken, maar dat was helaas niet meer mogelijk op zo'n korte termijn (het was inmiddels 18:00 uur). Daarom, in overleg met Lisa besloten, om daar een nachtje te slapen, de volgende dag onze spullen mee te nemen naar de duikschool en na onze les (en papa en mama hun introductieduik) konden we dan door hun chauffeurs bij ons nieuwe hotel worden afgezet (dit hotel deed zijn naam eer aan: 'lucky paradise' waar we 4 fantastische dagen hebben gehad!).
Om 19:00 werden we door de geregelde taxi van Lisa opgehaald. Het restaurant was echter zo dichtbij (50m) dat de auto niet eens naar de derde versnelling kon schakelen voordat we er waren! Dit was toch wel echt heel erg grappig en we hebben ons bij de chauffeur verontschuldigd voor het ongemak. De terugweg zijn we toen toch maar gaan lopen :p


Donderdag 22 september werden we om 7:45 opgehaald door Adventure Divers Bali voor onze driedaagse SSI cursus. Papa en mama konden ook gelijk mee, want zij hadden zich ingeschreven voor de introductieduik en moesten dezelfde ochtendbriefing krijgen als wij. Na de briefing gingen we naar het strand en moesten we onze duikpakken aantrekken. We kregen meer uitleg over het materiaal en gingen toen het water in! Zo spannend om door zo'n ademautomaat te ademen en af te dalen in zo'n grote heldere zee! We moesten onder water ook enkele oefeningen doen zoals het uitdoen van onze ademautomaat en hem (op 2 verschillende manieren) terugvinden, ons masker laten vollopen met water en deze weer leeg zien te blazen en ons masker voor een minuut lang onder water afdoen!
We zaten nog met twee anderen op de cursus Maria uit India en Sabrina uit Brazilië. Sabrina had al vaker gedoken en was vaak zo afgeleid dat David haar verschillende keren terug moest halen van een groepje 'prachtige vissen'. Maria daarentegen had moeite met zwemmen en het regelen van de lucht in haar stabjack waardoor zij altijd twee meter boven of onder ons zwom! Erg grappig stel dus, maar het vertraagde de les af en toe wel een beetje.
Na onze eerste duik hadden we opnieuw een briefing en meer uitleg over het materiaal. Daarna gingen we naar de Jemeluk Dropoff, onze nieuwe duikstek, en wat was dat indrukwekkend. Waar je eerst nog de bodem van 'het strand' onder je had, was er opeens niets dan donkerblauwe zee. Een echte afgrond onder water dus en ik vond het best spannend om daar boven te zwemmen! Na de duik, om 4 uur, konden we eindelijk gaan lunchen en omdat we in ons hotel geen ontbijt konden krijgen vanwege ons vroege vertrek (wat waren we blij dat we daar weg konden) hadden we behoorlijke honger! Tenslotte van David ons lesboek en bijbehorende huiswerk mee gekregen en toen op naar ons nieuwe hotel. Lisa had inmiddels al besloten waar we vervolgens zouden gaan eten en onze tafel gereserveerd bij Warung Enak. Het restaurant deed zijn naam beslist eer aan, want het eten was zeker Enak (lekker!).


Vrijdag 23 september was de tweede dag van onze duikcursus. De dag begon net zo vroeg als gisteren, maar ons nieuwe hotel wilde met alle liefde ons ontbijt voor ons verzorgen! Erg lekker en super lief van die mensen !
We begonnen de dag met een briefing over wat er gisteren wel en niet goed was gegaan en wat we vandaag zouden gaan doen. Vervolgens gingen we direct door naar het strand, waar we leerden hoe we ons materiaal in elkaar moesten zetten en toen het water in gingen. Opnieuw veel oefeningen in het water moeten doen, zoals ons stabjack uit- en aandoen, onze loodgordel af en aan doen, masker af en aan, buddy out of air waardoor je diegene met jou tweede luchtvoorziening naar de oppervlakte moest zien te helpen en zelf nog een keer oefenen met je ademautomaat. Het ging gelukkig met zowel Sabrina als Maria een stuk beter en ook Rowena en ik kregen het duiken steeds beter onder de knie. Duiken opzich is niet erg moeilijk, maar goed duiken wel. David bleef hameren op het 'neutraal worden' in gewicht, wat je kunt bereiken met je longinhoud en met het op of uitblazen van je stabjack en eerlijk gezegd is het vinden van dit evenwicht (ten allen tijden) het allermoeilijkste.
Na de duik was het video-time! Niet zo leuk als het klinkt, want we moesten 5 'hoofdstukken' kijken over het duiken, het materiaal, mogelijke problemen en soorten vissen. Maria hoefde dit niet te doen, want zij had alles al via e-learning gedaan en Sabrina was ongeveer hetzelfde als onderwater overal en nergens. Na de video's konden we rond 3 uur naar huis waar we de laptop van het hotel mochten gebruiken om een kopie van de foto's en video's op onze externe harde schijf konden zetten en tegelijkertijd via greetz de ansichtkaarten naar familie en vrienden konden laten versturen! Toen was het tijd voor huiswerk, maar ons harde werken werd al vlug onderbroken door de bestelde masseuses die ons een uur kwamen verwennen! Na de massage het huiswerk afgemaakt en toen kwamen papa en mama vol verhalen terug van hun dagje op de geleende scooter van Lisa! 'S avonds opnieuw naar Warung Enak gegaan en ook Sabrina en Maria zouden aansluiten. Sabrina was echter ziek geworden, waardoor we met zijn vijven aan tafel gingen. Wat een toffe meid is Maria toch en wat hebben we een gezellige avond gehad!


Zaterdag 24 september was een spannende dag die al vroeg begon. De wekker ging om 4:30 voor onze sunrise duik bij USS Liberty Wreck en papa en mama deden opnieuw een introductieduik dus gingen met ons mee. Om 5 uur werden we door de duikschool bij onze accomodatie opgehaald en om 6:15u lagen we in het water! Deze duiken gingen vooral om het 'neutraal' zijn en verder vooral om het plezier. We hoefden maar weinig oefeningen te doen onder water en konden genieten van al het moois dat het wrak en de zee ons te bieden hadden.
Na deze duik was David enorm tevreden over ons. Sabrina was er helaas niet bij, want zij was nog steeds ziek. Hij zag de enorme progressie en het plezier dat nu bij het duiken kwam kijken. Zo'n anderhalf uur later doken we opnieuw het water in voor een volgende duik! Opnieuw prachtig om alles te zien! David had een onderwatercamera en heeft zo'n 100 foto's van ons genomen onder water, wat erg leuk was om terug te kunnen zien. Rowena haar go pro konden we helaas niet meenemen, want we doken tot 18 meter die dag en haar go pro kan maar tot 10 meter. Er zijn sinds kort plastic cases voor haar go pro waardoor hij tot 45 meter kan en deze gaan we proberen aan te schaffen in Singapore, zodat we onze volgende duiken ook kunnen vastleggen!
Na de duiken op weg naar de duikschool voor een vroege lunch (10:30) waar we allemaal toch wel trek in hadden na zo'n vroeg ontbijt! Vervolgens was het tijd voor het uur van de waarheid: ons SSI Exam. Gelukkig is iedereen van onze cursus geslaagd en hebben we nu ons SSI certificaat en bijbehorend pasje :) We waren die dag rond twee uur 's middags klaar en hebben de middag gebruikt voor het ophalen van de digitale foto's bij de duikschool met onze externe harde schijf, massages en het terugkijken van het beeldmateriaal van papa en mama die maar tot 12m doken en dus de go pro hadden meegenomen.


Zondag 25 september was het tijd om verder te reizen. Volgende stop: Nusa Lembongan! Prachtig idyllisch eiland wat nog niet zo toeristisch (en ver reizen is) als de Gili's. We moesten eerst met een taxi naar de haven Pangaban Bai om vervolgens op een grote boot, een kleine boot en een taxi om naar het hotel op het eiland te komen.
We werden afgezet op een klein 'schapenveldje' in de middle of nowhere en dachten echt 'dit kan niet goed komen'. Met enige aanwijzingen bij Pantai Bungalows uitgekomen, waar we absoluut niet werden verwacht :p Er was blijkbaar iets niet goed gegaan met onze boeking, maar er was gelukkig een kamer vrij (die nog wel schoongemaakt moest worden). Wij gingen genieten van het lokale happy hour en zij gingen druk aan het werk om alles in orde te maken. Eind goed al goed, op de enorme spin en kakkerlak na (deze zijn gevangen en terug buiten gegooid)!


Nu hebben we anderhalve dag op het eilandje hier en we gaan straks op scooters even rondkijken. Wellicht dat we nog een duik gaan maken of een andere leuke activiteit vinden om te gaan doen! Nog vier dagen en dan vertrekt ons vliegtuig richting Singapore en zijn onze Bali avonturen voorbij...


Liefs,
Joanita en Rowena