Bye Bye Maleisië

Hello allemaal!

Ons laatste verslag dateert alweer van 8 oktober en toen waren we nog in het gezelschap van twee super leuke kamergenootjes! Inmiddels zijn we weer met z'n tweetjes en hebben we weer genoeg te vertellen!

Zaterdag 8 oktober
Daniel en Pieter arriveerden rond 18:30 waardoor we eigenlijk de gehele dag hebben gespendeerd aan het reizen, maar eigenlijk is dat op iedere reisdag het geval. De vlucht mag dan niet zo lang duren (in vergelijking met bijvoorbeeld de bus of trein) maar het inchecken, uitchecken, bagage ophalen, taxi pakken en inchecken bij het hotel neemt stiekem toch behoorlijk wat tijd in beslag.
Tot onze verbazing waren Daniël en Pieter helemaal niet negatief over ons 'resort' en vonden zij dat ze een prima plek hadden uitgezocht. Dit was natuurlijk ook zo, want de kamer en badkamer waren absoluut om over naar huis te schrijven (haha sorry flauw grapje natuurlijk!) en van de vliegtuigen hadden zij beslist geen last want zij wonen in Nederland ook behoorlijk dichtbij Schiphol!
Ons resort zat behoorlijk ver van het centrum vandaag (zo'n 2/3 kilometer) en dus hadden we of een taxi of een scooter nodig om van a naar b te komen en vooral: om te gaan eten! De beslissing was vlug genomen, want we hadden bij het resort twee scooters gehuurd voor twee dagen zodat we beide dagen op Langkawi lekker mobiel waren. Vervolgens naar het centrum gereden en bij een klein Italiaans restaurantje echt heerlijk gegeten. Iedereen was behoorlijk uitgeput van het reizen en daarom besloten we maar niet 'wild te gaan stappen'. Wel hadden we nog geprobeerd een goede duikschool die Daniël op internet had gecontacteerd te vinden, maar helaas zaten zij beide dagen dat we er waren al helemaal vol en zat onze duiktrip er niet in.
Ergens aan de eettafel kwam het snurken aan bod. Een terugkerend probleem voor mij vooral, want ik wordt er wakker van EN kan vervolgens (vaak meer uit frustratie dan wat anders) ook niet meer slapen. Daniël bekende wel eens last te hebben van een snurkje, maar Pieter zou hem wel omdraaien als dat zo mocht zijn. Enigszins gerustgesteld naar bed gegaan, maar helaas was niets minder waar. Nog voordat ik mijn ogen dicht kon doen hoorde ik het lichte geronk beginnen wat tot een (ik kan het niet anders formuleren) flinke storm aanwakkerde gedurende de nacht. Weinig geslapen, maargoed dat mocht de pret niet drukken.

Zondag 9 oktober
Het plan was om naar de skybridge van Langkawi te gaan. Een brug gebouwd op het hoogste punt van de berg waar je met de stijlste cabelbaan ter wereld naartoe werd gebracht. Helaas werd de bewolking erger en erger en was de brug vanaf de 'begane grond' niet meer te zien wat tot de conclusie leidde dat je vanaf de brug waarschijnlijk ook weinig meer zou zien. Plan dus gewijzigd en opweg naar een waterval op het prachtige eiland. De waterval was prachtig (en geen toerist te bekennen!) met heerlijk helder water, dus zijn we met zijn vieren heerlijk gaan zwemmen. Enorm veel pret gehad en op het moment dat we het water uitgingen kwamen er andere toeristen en terroristen (de apen op het eiland) aanzetten wat ertoe resulteerden dat we vlug onze spullen pakten om door te gaan. De waterval lag vlakbij het strand en er was een soort paradijselijke plek gecreeerd door een enorme schommel en hangmat aan een grote tak te hangen die uitkeek op het strandje. Een kleine fotoshoot gedaan (jawel wellicht materiaal voor een ansichtkaart?!) en toen opweg naar Black Sand Beach voor een leuk lunchtentje, maar helaas gooide de regen behoorlijk roet in het eten (opnieuw flauw grapje) en eindigden we bij een klein wegrestaurantje wat heerlijke (dory) fish and chips serveerde. Wees gerust, het was niet de Dory van Finding Nemo wat we hebben geverifieerd bij de serveerder.
Inmiddels begon het steeds harder te regenen en hebben we een tijdlang niet alleen gegeten, maar ook geschuild in het restaurant. Uiteindelijk besloten om het Black Sand Beach maar te laten voor wat het is en opzoek te gaan naar de hotsprings die vlakbij zouden moeten zijn. De hotsprings maakten helaas onze hooggespannen verwachtingen (want we hadden het inmiddels behoorlijk koud) niet helemaal waar, want het water was behoorlijk vies door de natuurlijke bron en hij was alleen gemaakt voor je voeten... Het was mogelijk om een Jaccuzzi te huren, maar deze prijzen waren echt belachelijk hoog! Ons dus maar opgewarmd door middel van onze voeten, want uiteindelijk ook prima werkte. Op het moment dat we terug gingen, kwamen er echter een aantal Aziatische jongens uit zo'n Jaccuzzi-kamer gezet en even hadden we het (idiote) idee een gezellig praatje met deze jongemannen te gaan maken om uiteindelijk bij hun in de jaccuzi te eindigen, maar dat ging ons toch echt te ver !
Op de terugweg kwamen we een massagesalon tegen die ein-de-lijk niet zo duur was, dus jawel daar gingen we met zijn vieren. Eigenlijk wilden Rowena en ik wel een full body massage maar die hadden ze daar niet dus gingen we, net als Daniël en Pieter, voor de reflexiologie massage. Een speciale massage voor je voeten. Nou ze hadden het net zo goed crepiologie kunnen noemen, wat een enorm pijnlijke "massage" is dat zeg!! Soms knepen/kneden/duwden ze zo hard in mijn voeten dat ik er klamme handpalmpjes van kreeg en ik heb dan ook een aantal keer gezegd dat ze het maar wat zachter moest doen.
Na de massage was het het plan om richting de nachtmarkt, maar de enorme hoosbui gooide opnieuw roet in het eten waardoor we, met een kadetje met ei (Roti John), bij een tentje langs de weg eindigde om opnieuw de bui af te wachten. Vervolgens zijn we na het heerlijke broodje (verrassend genoeg) toch naar de nachtmarkt gereden om daar een beetje rond te snuffelen, overheerlijke pannenkoekjes te eten en de mannen durian voor te schotelen. Zij vonden het, net als wij, maar niets!
Op de terugweg besloten we de avond af te sluiten met een drankje en een (inimini) dansje! We belandden in een barretje waar een bandje speelden en die ook nog eens requestnummers aannamen. Nou daar wisten we wel raad mee en algauw kwamen de meest foute nummers voorbij: Rolling van Tina Turner, You are the one that I want van Grease, Wannabe van de Spice Girls en I want it that way van de Backstreetboys en zat de stemming er goed in. Natuurlijk kon een imitatie van de jostie-band niet uitblijven en onze imitatie eindigde in een flinke schaterlach toen Daniël zo enthousiast mee zat te trommelen dat hij een van de glazen kapot sloeg. De tranen liepen over onze wangen !
Na het hele fiasco met de glazen moesten we toch maar eens op weg naar huis en gingen we lekker slapen. Gelukkig kon ik deze keer wel heel de nacht slapen!

Maandag 10 oktober
Om 12 uur, na een rustige opstartochtend vanwege opnieuw plensbuien, gingen we dan maar eens op pad. Opnieuw naar de skybridge want deze wilden we toch wel erg graag zien en dit keer zag het weer er beter uit. Helaas, niets was minder waar toen we op plek van bestemming aankwamen. Na een noodzakelijk drankje vanwege de regen hebben we een klein rondje door het aansluitende 'dorpje' gelopen welke volstond met toeristische tentjes. Erg leuk om een klein beetje te shoppen! Tot ons geluk was er zelfs een chocolaterie en wat doe je als eigenlijk alles steeds tegen zit? Juist dat lossen wij vrouwen op met chocolade!! De chocolade was echter erg duur en daarom hadden we besloten beide twee bonbonnetjes te kiezen. Zoals zovaak wilden we weer precies hetzelfde en besloten we er twee te delen en twee dezelfde te nemen. Degene die we zouden delen vielen echt enorm tegen. We hadden er eentje, white chocolate and coffee, waarin gewoon rauwe koffiebonen zaten verwerkt! Gadverdarrie! De mannen hadden natuurlijk de grootste lol en aten lachend hun, uit Nederland meegebrachte overheerlijke M&M's, op.
Na het dorpje besloten we opnieuw een waterval te bezoeken. Deze was een stuk groter dan degene die we de vorige dag hadden bezocht en had de stenen erg glad gepolijst waardoor je eigenlijk een grote glijbaan had! Erg leuk, maar wij hadden geleerd van de vorige dag (behalve Pieter) en besloten niet te gaan zwemmen. Opnieuw geschuild voor een flinke plensbui en toen op naar Jetty Point, de haven op Langkawi, waar we rond 18:00 aankwamen. We wilden graag tickets voor naar Penang, maar helaas de office was om 17:00 al dicht gegaan waardoor we zonder tickets naar huis konden.
We wilden deze keer graag aan het strand eten en uiteindelijk wisten we een tentje te vinden. Erg vreemd, alle restaurants zijn gericht op de hoofdstraat die achter het strand loopt, maar er zijn maar weinig restaurants of barretjes die inspelen op de prachtige blauwe zee en witte strand! Toetje hadden Rowena en ik bedacht, namelijk een overheerlijk taartje bij Secret Recipe waar ze echt snappen hoe je taarten moet bakken (een van de weinige plekken in Azië gok ik....). De avond afgesloten met een gevuld bad in de buitenlucht bij het resort met een fruitsalade, M&M's, pringles en een blikje bier.

Dinsdag 11 oktober
Rond 4:30u 's nachts werd ik wakker van het motorzaag-geluid dat Daniël wist te produceren. Ik kan nog steeds niet geloven dat iemand zo hard kan snurken...(sorry Daniël!) Met wijd open ogen een poosje naar het plafond liggen staren, totdat ik merkte dat ook Rowena wakker was geworden. Een flink geërgerde blik uitgewisseld waardoor we begonnen te giechelen (heel zachtjes uiteraard). Pieter, die rustig door het zagende geluid sliep, werd wakker van ons gegiechel en heeft Daniël voor ons omgedraaid. Wij vonden het echt enorm grappig dat je van al dat lawaai niet wakker wordt, maar van zachtjes gegiechel wel?!! Hoe kan dat !!??
Rowena 's ochtends gebeld voor de tickets om die te reserveren, maar de mevrouw achter de balie kon dat niet voor ons doen maar verzekerde ons ervan dat er echt nog wel plek op de boot zou zijn. Oke dan...
Lekkere rustig ochtend gehad en op het gemakje onze tas ingepakt (inclusief halve kilo M&M's waarvoor nog steeds dank mannen!). Om 12 uur met de taxi naar de haven gegaan en bij het loket gelijk tickets gekocht voor de ferry van 15:00. Ja behoorlijk aan de vroege kant, maar we wilden het absoluuuut niet riskeren om geen tickets te bemachtigen. Drankje bij de Starbucks met WiFi hielp ons enorm door de tijd heen en binnen no-time was het tijd om naar de boot te gaan. Een 3,5 uur durende boottocht stond ons op te wachten en helaas was deze boot niet uitgerust om mensen bovenop te laten zitten waardoor we allemaal in het benedendek moesten zitten. Plasticzakjes hingen aan de pilaren voor het geval mensen zeeziek mochten worden, wat niet ondenkbaar was. Wat schommelde die boot enorm en zo hard waaide het nog niet eens!
Rond 18:00 uur kwamen we aan in de haven en we hebben de kilometer te voet naar ons hotel afgelegd! Enorm indrukwekkend natuurlijk met al die bagage! Het hotel was behoorlijk primitief en gelegen in de wijk little India. Uiteraard hoeft dat niet te betekenen dat alleen indiaanse mensen daar kunnen overnachten, maar hier leek het wel behoorlijk op want ik heb niet een Europeaan of westers persoon in het hotel gezien!

Woensdag 12 oktober
De kamer had heerlijk verduisterde gordijnen waardoor uitslapen absoluut no problemo was! Vervolgens moesten er toch de nodige plannen worden gemaakt voor het vervolg van onze reis, want wat zouden we na Thailand gaan doen en nog belangrijker: wat wilden we IN Thailand doen!?
In Thailand was niet zo lastig om te bedenken. Van David, onze duikinstructeur, hadden we de tip gekregen een liveaboard trip te boeken in Thailand. Dit is een duiktrip van een aantal dagen waarop je duikt vanaf en leeft op een grote boot (dus inclusief overnachtingen, maaltijden, duikmateriaal en dergelijke). Al snel een duikschool gevonden die ons wel aanstond en deze een mailtje gestuurd met vragen over de tripjes die ze aanboden. Wat we na Thailand zouden doen was een lastiger verhaal, want we zouden ook naar Nieuw Zeeland of Australie door kunnen vliegen voor een maandje ofzo. We hadden hier niet 1,2,3 een plan voor en besloten het idee even te laten rusten.
In Penang hadden ze een super leuke Berencollectie. Van ieder land was een beer gemaakt (de beren waren ongeveer net zo groot als wijzelf) en we besloten met ieder land waar we op deze trip inclusief landen waar we waarschijnlijk naartoe zouden gaan op de foto te gaan. De Nederlandse beer was veruit de meest bizarre! Helemaal wit met een kruis op een van de ogen en een hartje bij zijn kruis.. Bedankt Jasper de ontwerper voor het zo treffend typeren van ons lekkere neutrale landje!
Vervolgens op zoek naar de toeristen informatie gegaan, want zij zouden ons meer kunnen vertellen over eventueel vervoer naar Thailand. Zij verwezen ons echter door naar Banana tours die we later op de dag wel zouden gaan zoeken. Bij de informatiebalie wel een aantal folders meegenomen over het Maleisische eten bij de 'hawkers' (straattentjes) en streetart waar Georgetown zo bekend om staat.
Rowena haar pas was geskimmed, dacht de Rabobank, en daarom hadden ze haar pas geblokkeerd. Er bleek uiteindelijk niets aan de hand, maar toen konden ze de pas al niet meer deblokkeren (lekker handig) en dus mocht ik opdraaien voor alle kosten die er gemaakt werden (nee hoor geintje!). Anyway, met de lieve hulp van mama had de Rabobank een nieuwe pas en creditcard voor Rowena aangevraagd en had mama die aangetekend met de DHL service naar Penang verstuurd. We hadden het pakketje kunnen volgen via een trackers-app en jawel hij was afgeleverd bij de DHL. Tijd om alles dus op te halen en verder stappen in het deblokkeringsproces te zetten (ja je moet niet denken dat je zomaar weer bij je geld kunt!).
Na de DHL zijn we naar twee tempels geweest. Je zou denken dat we inmiddels wel genoeg tempels hadden gezien, maar deze waren toch wel echt weer heel anders (enorm kitscherig) en een van de twee was een Burmese tempel de enige tempel die buiten Birma staat! Na de tempels doorgelopen naar het strand, wat niet ver was, en toen kwamen we langs Bali Hai Seafood Restaurant waar ze een enorme muur vol met aquaria hadden met verschillende soorten vis, kreeft, krab en garnalen! We hebben zo'n vijf minuten met open mond naar zoveel verschillende soorten staan kijken en hebben toen een heerlijke smoothie daar gedronken (we hadden niet echt honger...).
Vervolgens was het tijd om naar de Banana tours want we wilden gewoon weten hoe het zat met vervoer. De mevrouw achter de balie wist ons te vertellen dat als we over land zouden aankomen in Thailand, we een visa voor 15 dagen zouden krijgen. Nu hadden we onze plannen nog niet helemaal uitgerold, maar we waren er toch al gauw over eens dat 15 dagen wel echt te weinig zou zijn. We besloten daarom opnieuw te gaan vliegen want dan zouden we een visum voor 30 dagen krijgen wat toch wel iets meer in de richting kwam bij wat we ongeveer wilden.
Tijd voor iets leuks na al dat denkwerk: we gingen schatzoeken. In de straten van Georgetown zijn overal kunstwerken op muren gemaakt. Sommige kunstwerken waren gemaakt van staal (ongeveer 40) en sommige waren geschilderd waarin 'echte' voorwerpen werden gebruikt zoals een fiets, motor, sigaret noem maar op. Enorm leuk en heel veel mooie dingen gezien en gevonden!

Donderdag 13 oktober
Na nog langer nadenken over wat we nou precies wilden, besloten we een paar extra dagen in Penang te blijven zodat we een goedkope vlucht konden boeken en iets meer tijd hadden om uit te zoeken wat het nou was wat we wilden. Rowena twijfelde erg of ze naar Oceanië zou willen of in Azië wilden blijven en wilde, omdat ik er al eens was geweest, weten wat ik liever deed alleen ik had geen voorkeur. Nieuw zeeland was toentertijd geweldig en ik zou er met alle liefde terug naartoe gaan, maar Vietnam&Cambodja waren goedkoper, dichterbij en nog onbekend wat dat ook heel leuk en spannend maakte. De keus was dus aan Rowena, wat ze erg lastig vond.
Helaas werd ze die dag ook nog ziek (niet van al dat piekeren hoor) en hebben we het grootste deel van de dag in de hotelkamer doorgebracht om haar op te laten knappen. Rond 17:30 zijn we nog even op pad gegaan naar de Jety Clan, een UNESCO Heritage, wat eigenlijk een grote Chinese woonwijk is op steigers waardoor ze bij vloed in het water staan. Leuk om te zien, maar wel erg toeristisch gemaakt.

Vrijdag 14 oktober
Tijd om uit te checken uit het primitieve Little India hotel en op naar onze 'deluxe suite' geboekt voor een prikkie via booking.com. Het Boutique Residence Hotel lag op zo'n 3 minuten lopen van ons vorige hotel en had een zwembad (wat we super leuk vonden!). Helaas werd bij aankomst duidelijk dat het zwembad niet werkte (natuuuuuuurlijk niet... -_-).
Voor die dag besloten we te kijken wat Penang nog meer te bieden had, buitenom Georgetown, en dus een ticket (incl studentenkortingen) voor de Hop on Hop off bus gekocht. Met deze bus gingen we richting Batu Ferringi een beroemd en, naar zeggen, prachtig strand. We hadden geluk met het weer die dag want er vielen wel een paar spetters regen, maar gelukkig kwam al snel de zon door. Het is aan deze kant van Maleisië en Thailand nu regenseizoen tot en met oktober dus helaas regent het vaak en erg hard.
Gelunched bij een Thai Seafood restaurant, wat helaas enorm tegenviel, en daarna heerlijk op het strand neergeploft en een uurtje heerlijk van de zon genoten!
Terug met de bus naar Penang Hill waar de zonsondergang schitterend zou zijn. Om op de Hill te komen moesten we met een treintje omhoog. De trein was oorspronkelijk door de Britten aangelegd en is sindsdien gemoderniseerd door de regering. De zonsondergang was helaas niet zo spectaculair, maar het uitzicht in het donker over al die prachtige lichtjes des te meer! De twee bruggen waren ook helemaal verlicht door de lantaarns waardoor je ze bijna beter in het donker kon zien dan in het daglicht! Echt een wauw momentje!
Het was best koud boven op de berg (zo'n 1915 meter boven zeeniveau) en was het tijd om terug naar beneden. Dit hadden meer mensen bedacht en dus gingen we helemaal samengepropt met het nostalgische treintje naar beneden.
Penang Hill ligt een behoorlijk eindje van Georgetown af en dus hadden we een taxi nodig om terug naar ons hotel te gaan. We zagen er echter maar eentje staan en die man leek er al vandoor te gaan met een klant... Heel brutaal zijn we ze toen achterna gelopen en hebben we aan 'de klant' (die later Peter bleek te heten) gevraagd of hij misschien de taxi met ons wilde delen. Dat wilde hij wel en vervolgens zijn we samen nog een biertje gaan drinken in het stadscentrum.
Om half elf 's avonds zijn we toen maar gaan inchecken bij ons nieuwe hotel, dat kon eerder op de ochtend nog niet, en zagen we eindelijk onze deluxe suite EN WAT WAS HIJ LUXE! Een heerlijke boxspring met zijdezachte lakens en heeeerlijke kussen was ons bed voor de komende nachten, we hadden een enorme tv en twee fauteuils om in te zitten (deze werden uiteraard gebruikt voor al onze rommel) en een prachtige badkamer met inloopdouce! Wat een luxe en wat was dat heerlijk als je al bijna twee maanden op pad bent!

Zaterdag 15 oktober
Nog een voordeel van zo'n super-de-luxe hotel: ze hebben vaak een weegschaal. We zijn zo'n anderhalve maand op pad nu en het dieet van rijst en 'rare toetjes' leek (in de spiegel) zijn vruchten af te werpen en dit wees de weegschaal ook uit: -6 kilogram voor beide dames! Pas je toch opeens een stuk beter in je bikini ;)
De tickets voor de hop on hop off bus waren 24 uur geldig en dus hadden we tot 12:35u om opnieuw naar Batu Ferringi beach te komen. De bussen hadden echter twee routes en we moesten zorgen dat we in de bus van de beach route zouden zitten voor dit tijdstip. Dit leken we makkelijk te gaan redden, maar waar de bus normaliter elke 20 minuten een halte aan deed hebben wij ruim 40 minuten op de voornoemde bus zitten wachten! Gelukkig toch net gered en dus kwamen we rond half 2 aan bij het strand. Een drankje bij de Starbucks werd genuttigd op hun zonnebedden onder een parasol, maar al gauw gooide de regen opnieuw roet in het eten... Gelukkig klaarde het na deze flinke bui helemaal op en konden we heerlijk van de zon genieten op het strand! Wat een zaligheid!
Eind van de middag was het tijd voor een biertje in de schaduw en bleken zowel Rowena als ikzelf een perfect 'rosbief-kleurtje' te hebben opgelopen wat de volgende morgen in een mooie goudbruine kleur zou veranderen. Een perfecte zonsondergang gezien en heerlijk gegeten op zo'n idillische strandtent!
'S avonds nog een rondje over de beroemde nightmarket gedaan en toen met een 'taxi' naar huis. Een man, die bij een officiële taxi stond, sprak ons aan of we een taxi nodig hadden en na wat onderhandelen (de skills van Rowena zijn onovertroffen) gingen we akkoord (natuurlijk was een meter-taxi in geen velden of wegen te bekennen). De man stapte toen echter niet in de officiële taxi maar in een witte 'normale' auto die ervoor stond geparkeerd. Enigszins verbluft stapten we in de auto en toen de auto wegreed bedacht ik pas wat voor consequenties dit zou kunnen hebben. Al snel hadden we allerlei vluchtroutes bedacht (deo in de ogen spuiten, uit de auto springen, je kon het zo gek niet verzinnen), maar dat was allemaal nergens voor nodig want hij zette ons heel netjes af op de afgesproken plek. (Wat een opluchting!). Na deze zenuwslopende rit waren we moe genoeg om meteen in slaap te vallen.

Zondag 16 oktober
De wekker stond opnieuw belachelijk vroeg (of we zetten geen wekker of hij gaat veel te vroeg af!), want om 4:30 werden we gewekt. Op naar het vliegveld om van Penang via Kuala Lumpur naar Phuket te vliegen. Uiteraard geen ontbijt gescoord bij het hotel, maar ook op het kleinere vliegveld in Penang was nergens een fatsoenlijk croissantje te vinden en je krijgt toch wel een beetje trek als je vlucht pas om 8:40u vliegt! Gelukkig landen we rond 9 uur in KL en toen was de Starbucks inclusief croissantje snel gevonden! Heerlijk!
Wat verder echt 'genieten' was, was het weer. Absoluut perfect weer voor een reisdag, want overal waar we reden, vlogen of zaten te wachten kwam de regen met bakken uit de lucht!
Vanaf KL een vlucht van een uur naar Phuket (Thailand), wat natuurlijk een peulenschilletje is. Wat de vlucht een stuk moeilijker maakte om vol te houden was het feit dat iemand zo'n stinkende durian in zijn handbagage had zitten! Ik snap nog steeds niet hoe ze dat voor elkaar kunnen krijgen, maar de douane controle is hier beslist niet zo streng als in Schiphol dus het is zeker niet onmogelijk.
Eenmaal aangekomen in Thailand, of ieder nieuw land, moeten er altijd een aantal dingen worden geregeld: je visum, de juiste valuta, een nieuwe simkaart voor onze mobiele telefoon (want ja dat is toch wel erg handig) en vervoer naar de nieuwe locatie. In een uurtje waren al deze dingen geregeld en zaten we in een overvolle taxi op weg naar Kata beach. Onderweg werd er een 'broodnodige' tussenstop bij een reisorganisatie gemaakt waar allerlei tours geboekt konden worden. Wij hadden daar nog niet zoveel behoefte aan (eerst maar eens zien wat het weer doet...) dus zaten we binnen no time weer in de auto. Wat opviel tijdens de rit was het Thaise schrift! Dit lijkt enorm veel op Arabisch (voor de leek althans) waardoor je er echt helemaal niets van kunt maken laat staan dat je kunt proberen een dergelijk woord uit te spreken!
Kata country house was de laatste stop (uiteraard..) die de taxi-chauffeur zou maken en daardoor hadden wij de kans om zowel bij Patong als bij Karon beach te kijken. Erg mooi maar toeristisch en we waren dan ook blij met ons rustigere locatie bij Kata beach! Eenmaal aangekomen hadden we echt enorme honger (het tijdsverschil ging gelukkig een uur terug waardoor we nu op -5 staan) en we dus om 4 uur lokale tijd nog een late lunch konden pakken (honger!!). Na de lunch naar het strand gelopen en daar heerlijk gezeten en naar de zonsondergang gekeken (helaas waren we onze camera vergeten, maar mocht de pret zeker niet drukken). Er hing een dreigende lucht, maar gelukkig bleef een nieuwe regenbui ons bespaard.
De Thaise koning is deze week overleden en op internet werd al gewaarschuwd voor de eventuele gevolgen die dit voor de lokale bevolking en de toeristen zou kunnen hebben. Zo zou er waarschijnlijk geen alcohol worden geschonken, zouden bepaalde entertainment-evenementen worden geannuleerd (in ieder geval de fullmoon party van 17-10) en zou de bevolking overwegend in zwart of wit zijn gekleed. Toeristen werden geadviseerd enorm op te passen, want op belediging van de Koning staat een heuse gevangenisstraf. Toen we voor onze lunch en ons diner naar een restaurant gingen, hingen er ook briefjes met 'totdat no alcohol', maar verder was er, naast de kledij, weinig van het rouwen te merken.

Maandag 17 oktober
De ochtend begon met flinke plensbuien, dus gingen we na het ontbijt nog maar even terug naar de kamer om met een lekker boek te gaan zitten.Uiteindelijk kwam de roomcleaning langs en moesten we onze kamer wel uit, dit kwam wel goed uit want we hadden genoeg praktische dingen die geregeld moesten worden!
Ten eerste moesten we nog steeds bedenken wat we nu wilden gaan doen na Thailand en inmiddels hadden we besloten dat we toch maar naar Vietnam gingen. Vervolgens hebben we de was (bijna 4 kg) weggebracht naar een laundryservice, want de schone onderbroeken waren zo goed als op! Ook zochten we nog naar een computer, zodat we een Back-up konden maken van alle foto's (zo'n 600) en filmpjes die we met de camera en go-pro hadden gemaakt! Met de liveaboard-trip in het vizier, wilden we zorgen dat in ieder geval onze SD-kaarten van 32 GB leeg waren, zodat we ze konden vullen met duikfilmpjes!
Na dit alles was het tijd voor lunch en tot onze verbazing liepen we langs een tentje waar ze bier schonken. Dit lieten we natuurlijk niet aan ons voorbijgaan en we gingen er eens goed voor zitten. Het lokale bier, vooral Chang bier, is erg lekker! Toch kun je de gevolgen van een paar kilo eraf goed merken, want na een zo'n flesje op de middag liepen we enigszins tipsy het terras af.
Vervolgens zochten we nieuw tijdverdrijf in de stromende regen en wat doe je dan? Juist dan ga je shoppen! Rowena zocht nog steeds een extra bikini met het oog op de duiktrip en ik wil nog steeds zo'n leuk hoedje (maar ze hebben nergens maat 56!). Helaas niks kunnen vinden, maar wel een erg leuke middag gehad! We zien al zoveel leuke dingen als souvenir, maar het lastige is dat we dit nog zo'n twee maanden mee moeten zeulen wat het kopen van dergelijke dingen toch een stuk minder aantrekkelijk maakt!
Toen het shoppen op niets uitliep, moesten we weer iets nieuws bedenken! En waar in Maleisië we nergens massage-salons konden vinden, wordt je er hier zo'n beetje mee dood gegooid! Uiteindelijk een salon binnengelopen met de meest lieve eigenaar die ik tot nu toe ben tegen gekomen (zoveel geduld met de niet-kunnen-kiezers en alles rustig uitleggen). We besloten een Aloe Vera massage te nemen (want onze rosbief kleur was nog steeds niet helemaal bruin), een pedicure voor de vermoeide voeten en ik wilde graag dat oerwoud boven mijn ogen enigszins in model dus koos ik ook nog voor de wenkbrauw-wax. Wat een heerlijke relaxmiddag (afgezien van het waxen dan) en we liepen dan ook helemaal opgeknapt en met prachtig gelakte teennagels de salon uit!
'S avonds bij het restaurant bij ons 'hotel' gegeten waar ze echt overheerlijke gerechten maken en we hadden een klein 'hoera-momentje' toen we erachter kwamen dat ze deze avond wel alcohol zouden schenken! Hoera! Ons diner met een heerlijk glas wijn (ja we zaten even te twijfelen over een fles...) genuttigd en vervolgens een toetje gescoord bij een winkeltje verderop: verse ananas en passievrucht!

Dinsdag 18 oktober
Vandaag besloten we maar eens iets van Phuket te gaan zien, want de zon scheen! Dit begon meteen al goed, want de scooter kostte zo'n €5 maar de tank was zo goed als leeg waardoor we eerst op zoek moesten naar het dichtsbijzijnde tankstation!
Vervolgens wilden we naar de Big White Buddha, een tempel bovenop de berg, maar Rowena haar telefoons navigatie deed het niet en de Thaise simkaart deed het weer niet in mijn telefoon waardoor we ongeveer een uur bij het tankstation voor niets hadden doorgebracht. Uiteindelijke Rowena haar telefoon als hotspot gebruikt en zo kon mijn telefoon ons naar de Buddha navigeren. Het duurde niet lang voordat we de Buddha op de berg konden zien staan en toen vielen ook de wegwijzer-borden ons op, waardoor de navigatie al snel uitkom. Over de enorm stijle bergweggetjes omhoog gescheurd met onze race-scooter en onderweg een aantal keer gestopt om prachtige foto's te maken.
De tempel was erg leuk om te zien, maar toch blijven we beiden niets hebben met boeddhistische tempels en was het vooral leuk om die enorme Buddha van dichtbij te zien. Ook hadden we vanaf de berg een prachtig uitzicht over Phuket Island wat natuurlijk ook erg gaaf was.
Na een tijdje hadden we het allemaal wel gezien en was het tijd om terug naar beneden (doodeng natuurlijk!) en besloten we even de remmen te laten afkoelen bij een restaurantje aan de kant van de weg. Het restaurant had een enorm uitgebreide kaart, wat ons verbaasde, en een prachtig uitzicht, wat al gauw werd verstoord door een nieuwe plensbui! Na de lunch dan nog maar een bakje koffie gedronken en gewacht tot het droog was, want in de stromende regen over de steile weggetjes naar beneden rijden zagen we toch niet helemaal zitten. Van al onze wilde plannen bleef door dit grote intermezzo weinig meer over en dus besloten we alleen nog naar Patong Beach te gaan. Dit is veruit het meest toeristische strand, maar is ook een bezichtiging op zich met al die enorm overdreven barretjes, winkeltjes en uitgesproken persoonlijkheden.
Onze ogen uitgekeken en heerlijk geshopt in alle foute winkeltjes en toen de volgende regenbui zich dreigde aan te kondigen zijn we de Haagen Dazs ijswinkel ingedoken. Een bolletje ijs is daar eigenlijk enorm duur voor de begrippen van hier, dus besloten we het gelijk maar goed aan te pakken met een heuse Chocobomb gevuld met verschillende bolletjes ijs inclusief warme chocoladesaus. Wat een heerlijk smulfestijn was dat zeg!
Op de terugweg kwamen we langs een soort street-footcourt waar we een blik besloten te werpen. Enorm veel winkeltjes allemaal aan elkaar vast verkochten allerlei lekkere dingen: fruitsmoothies, maiskorn, zelfgemaakt ijs op een soort ijsplaat, barbecues waar je zelf een spies voor uit kon kiezen en noodlegerechten zoals het beroemde Pad Thai. We besloten hier lekker (en enorm goedkoop!) te gaan eten. Het eten smaakte super lekker en de smoothie was het absolute hoogtepunt!
Toen het we het diner achter onze kiezen hadden, wilden we op weg naar huis. Het was alleen begonnen met regenen en we hadden inmiddels geleerd dat dat alleen maar kon gaan resulteren in een enorme plensbui, dus besloten we nog maar een biertje te drinken bij een lokaal tentje en de bui af te wachten. Om 21:00 uur zagen we onze kans schoon en scheurden we tussen de buien naar huis! Dit scheuren moet toch even tussen aanhalingstekens worden gezet, want door de regen waren de wegen nat (en waarschijnlijk erg glad) en bovendien letten ze hier niet zo goed op het profiel dat op de smalle bandjes van de scooters zit. Soms daalden we de berg zo langzaam af dat we bijna omvielen, maar we kwamen wel zonder kleerscheuren zo goed als droog thuis en dus waren beide doelen behaald! Even snel de was opgehaald bij de laundryservice en vervolgens alle nieuwe aankopen en schone was opgeruimd.

Vandaag, woensdag 19 oktober, is het weer bewolkt, maar is het tot nu toe nog steeds droog. We hebben echter het idee dat we nog wel een plensbui kunnen verwachten en dus besloten we de scooter te laten staan.
We hebben een hostel gezocht voor in Khao Lak waar we morgen naartoe gaan en moeten nog even uitzoeken hoe we daar precies naartoe moeten. Daar hebben we nog alle tijd voor en verder zullen we wel zien wat er allemaal op ons pad komt.
Vandaag zitten we ook op de helft van onze reis! 57 dagen gehad en nog 57 te gaan om zoveel mogelijk van het mooie Azië te zien! Het regenseizoen is bijna over aan deze kant van de Thaise kust en dus kan het alleen maar beter gaan worden!

We houden jullie uiteraard op de hoogte!

Liefs,
Joanita en Rowena