New adventures

Hi allemaal,

Ten eerste onze oprechte excuses dat het zo'n tijd heeft geduurd voordat we een nieuw reisverslag hebben geschreven. We hebben uit betrouwbare bron begrepen dat jullie het wel eens tijd vonden voor een nieuwe en gezien het feit dat ons laatste verslag in Thailand begon en we nu op de AirPort zitten om naar Vietnam te vliegen, zouden jullie daar wel eens gelijk in kunnen hebben!

Op woensdag 19 oktober hebben we, naast onze zoektocht voor een goed hostel in Khao Lak, onze zoektocht naar een nieuwe bikini voor Rowena voortgezet. Deze keer met succes en nu is deze mooie dame in het bezit van een prachtige nieuwe bikini en zijn we oprecht klaar voor de prachtige Thaise eilanden. Van al dat geshop werden we natuurlijk wel hongerig, dus volgde er een lunch aan het strand (wel enigszins winderig, maar ach wat gaf het) en werd de shuttlebus richting Khao Lak geregeld voor de volgende dag. Heerlijk gedineerd bij het Kata Country House om vervolgens ons lekker te laten verwennen in onze favoriete massagesalon!

Donderdag 20 oktober
We werden opgehaald door de meest toeristonvriendelijke taxi-chauffeur die we tot nu toe hebben ontmoet. Hij droeg wel erg goede zorg voor zijn auto, want er werd een waar doek opgespannen om de 'stoelen te beschermen voor de koffers', maar ook om ons het zicht te ontnemen op het reilen en zeilen van de chauffeur zelf. De man was namelijk een videoconferentie aan het bijwonen en had derhalve meer oog voor het beeldscherm van de smartphone dan op de weg. Dit resulteerde in enorm schoef rijgedrag en als kers op de taart werden wij en de andere toeristen regelmatig afgeblaft als het niet helemaal ging zoals meneer het wenste. Na al een keer een flinke terechtwijzing van onze zijde, besloot Rowena op een onbewaakt moment voor de meneer te beslissen dat het tijd was om de conferentie te beëindigen (ze drukte de telefoon gewoon uit) en was de rest van de rit iets dragelijker!

Eenmaal aangekomen in Khao Lak besloten we, na ingechecked te hebben in ons hostel, om maar direct naar onze duikschool te lopen. We hadden namelijk een liveaboard trip geboekt die maandagavond zou vertrekken en daarvoor hadden we nog enkele papieren (onze advance open water course) nodig. Tijd dus om kennis te maken, schoolboeken op te halen en meer te horen over het programma! De duikschool had, in tegenstelling tot de chauffeur eerder die ochtend, enorm aardige werknemers en we hadden direct een goed gevoel!

Vrijdag 21 oktober
Een heerlijk relaxte ochtend die we bekroonden met de aanschaf van onze eigen Nutella pot! Enorm slecht in zoveel opzichten, maar na een aantal maanden konden we de drang niet langer weerstaan!
In het hostel op zoek naar wat te doen als ons visum in Thailand zou verlopen en hoe de rest van onze trip er dan uit zou moeten gaan zien. Al snel was er de keuze tussen het veel duurdere Nieuw Zeeland of goedkopere, maar nog steeds Aziatische, Vietnam. Tijdens al dit uitzoeken en uitpluizen werd er ook een blik op de bankrekening geworpen en toen schrok ik mij al een hoedje...
Een rekening van €84 van de Vodafone! Hoe kon ik zoveel kosten hebben als ik slechts een paar minuten internationaal had gebeld? Op advies van Rowena de factuur van mijn Vodafone account afgehaald om te zien waar die kosten vandaan kwamen om vervolgens een nog grotere schok te krijgen! De openstaande rekening van oktober stond op €717 en de maand was nog niet eens om! Ik kreeg het Spaans benauwd en de factuur gaf aan dat de kosten van internetgebruik kwamen, wat ik natuurlijk absoluuuuut niet had gebruikt buitenom de WiFi in de hostels! Hulp van het thuisfront ingeschakeld en mama was (opnieuw) onze redder in nood die in haar pauze naar de vodafonewinkel toeging. Via whatsapp kon ik uiteindelijk met de medewerker in contact komen die mij ervan verzekerde dat ze naar de rekening van €84 zouden gaan kijken en die €717 sowieso niet in rekening gebracht zou worden. Wat een opluchting!!
Helaas was het nog steeds regenseizoen aan deze kant van Thailand en hadden we, op deze toch al heftige dag, heerlijke plensbuien waardoor we genoodzaakt waren een filmpje in het hostel te kijken (stiekem ook heel erg lekker!).

Zaterdag 22 oktober
Deze ijverige studenten besloten dat we, zolang het regende, we beter onze neuzen in de boeken konden stoppen om zo goed voorbereid de course in te gaan. Het plan was namelijk om maandagmorgen 3 duiken te doen en vervolgens aan boord te stappen en daar de laatste 2 duiken van de course te doen. Helemaal prima, maar dan moesten de hoofdstukken gelezen zijn en de vragen beantwoord!

Al vlug klaarde het weer op en besloten we bij het hostel een scootertje te huren om de mooie stranden en omgeving te gaan ontdekken. De scooter zag er prima uit, totdat we ermee gingen rijden en het zo'n 10 meter duurde voordat we de snelheid van 20 km/u hadden gereduceerd tot 0. Niet erg veilig dus en daarom gingen we terug naar het hostel. Gelukkig konden ze de remmen scherper afstellen konden we vlug op pad!

Eerste stop was het Tsunami museum. Khao Lak was een van de zwaarst getroffen gebieden in Thailand en, in tegenstelling tot Indonesië wat veel zwaarder getroffen was, zag je genoeg herinneringen en monumenten aan deze verschrikkelijke ramp. Het museum was erg klein maar bevatte genoeg materiaal om indruk te maken, waaronder foto's en video's. Het meest schrijnend was de documentaire van een aantal toeristen, waardoor je je direct realiseert dat jij dit ook had kunnen zijn!

Even het hoofd leeg maken na zulke heftige kost en dus liepen we over het marktje aan de overkant van de straat. Kleding, voedsel en andere dingetjes waren daar uitgestald erg leuk om te zien! Nog langs de 813 politieboot gelopen, een ander aandenken aan de tsunamiramp. De boot voer namelijk langs de kust, maar werd door de enorme golven zo'n 2 kilometer langsinwaarts geduwd.

Tijd om onze weg te vervolgen en de volgende stop was white sand beach. Erg mooi strand met, sinds lange tijd, een schattig restaurantje aan het strand zelf in plaats van de achterliggende hoofdstraat. Even wat rondgelopen en toen weer verder op onze scooter naar pak wheep beach. Daar een biertje gedronken en wat op de schommel geschommeld tot het tijd was om terug te gaan. Nu met Joanita achter het stuur (die normaal Rowena graag laat rijden en zelf een beetje rond haar heen zit te koekeloeren)! Het plan was om bij de markt (Bang Niang Market) van eerder die middag avondeten te scoren en dan door naar het hostel te rijden. Toen we er bijna waren werd het plots erg donker en begon het te waaien als een gek en we wisten: dat word doorrijden om droog te blijven! Gelukkig waren we net voor de (enorme) bui binnen en konden we schuilen in het eettentje!

Zondag 23 oktober
Tijd om nog even te chillen voordat de zware liveaboard excursie zou beginnen. We lagen nog geen tien minuutjes op de heerlijke zonnebedden van de coconutbar of er kwam een nieuwe stortbui over die ervoor zorgde dat we de bedjes snel verlieten voor een overdekte stoel. De bui was enorm en duurde een eeuwigheid dus besloten we nog even te internetbellen met het thuisfront (ook om ze gerust te stellen over de op hande zijnde toer!).

Uiteindelijk brak de zon weer door en kon ik nog even van de zon genieten (uiteraard had ik me al met factor 50 ingesmeerd toen we thuis weggingen), maar het geluk was niet aan onze zijde vandaag want opnieuw trok er een fikse bui over! We hebben het chillen op het strand toen maar gelaten voor wat het was en hebben, na aanschaf van een extra handtas, onze tassen gepakt voor de liveaboard. Eigenlijk duik je het grootste deel van de dag, maar met zo'n eerste trip heb je geen idee wat je allemaal mee moet nemen waardoor we eigenlijk (zoals altijd) veel te veel hadden ingepakt!

'S avonds werd er op onze deur geklopt door de hostelmanager. Er was telefoon voor mij! Hoe kon dit nu?? Het was de duikschool met de mededeling dat de drie geplande duiken van de volgende dag niet door konden gaan vanwege het slechte weer en zij stelden voor om onze gehele course op de liveaboard te doen (wie kan dat nu zeggen!?). We hadden niet echt een andere oplossing dus uiteraard stemden we in met het plan, maar dit hield wel in dat we andere duiken gingen doen (en ze wisten toen nog niet welke) waardoor we ook andere hoofdstukken zouden moeten voorbereiden in ons lesboek! Arme Rowena want die moest zich met pijn en moeite door de Engelse leesstof worstelen en moest straks nog meer lezen!

Maandag 24 oktober
De tassen ingepakt en uitgechecked bij het hostel. Het gekochte ontbijt van de afgelopen dagen was op, dus besloten we bij het tentje aan de overkant van de straat te gaan ontbijten. Het was feitelijk een uitbreiding (soort veranda) aan het woonhuis en er stonden tafeltjes en stoelen van allerlei soorten materiaal en maten! Kort gezegd: een bij elkaar geraapt zootje en toen we daar gingen zitten was er niemand te bekennen! We keken elkaar al aan van 'wat zal dit worden', maar we besloten het er toch op te wagen. En gelukkig maar! Het restaurantje was van de meest lieve vrouw die in haar eentje het restaurant runde en tevens een enorm grote menukaart had! Deze mevrouw kon koken als de beste en al gauw zaten we te smikkelen van yoghurt met fruit, cornflakes met melk en een heerlijke pancake toe! We namen ons voor om bij terugkomst hier zeker nog eens te gaan eten!

Door naar de duikschool om onze duikequipment aan te passen (dus je stabjacket, vinnen, masker, wetsuit en dergelijke) en het verder bestuderen van ons cursusboek! Om de tijd te doden (de boot vertrok pas om 20:00 's avonds) besloten we het nogmaals te proberen op het strandje. Nu wel bewolkt en winderig, maar droog!

Eindelijk was het tijd om naar de duikschool en hier had zich al een groepje van 16 mensen verzameld (inclusief ons) om aan boord te gaan. Een 5-tal Chinezen die zich op hun typische manier wisten te isoleren en verder mensen van all over the World: Zwitserland, Frankrijk, USA, Israël, Duitsland en uiteraard Nederland! In het 'overgebleven' groepje ontstond al vlug en enorm gezellige sfeer en om 11 uur was het tijd om naar bed te gaan. Er werd wel gewaarschuwd door de bemanning dat verstandig was om een reispilletje te nemen (ook als je niet zo snel zeeziek werd), want het beloofde een enigszins onstuimige nacht te worden.

Dinsdag 25 oktober
Dat was het ook... Ik, van nature iemand die graag op haar zij slaapt, moest me in een soort stabiele zijhouding persen om ervoor te zorgen dat ik niet uit het (hoge) stapelbed zou vallen! De boot bewoog zo heftig dat dit af en toe echt een kunst was en af en toe voelde je de golven kapotslaan op de boeg! We gingen pas om 3 uur 's ochtends varen waardoor ik gelukkig al een aantal uurtjes slaap te pakken had! Uiteindelijk wist ik toch nog voor een paar uur in slaap te vallen (ondanks het enorme tekeer gaan) en werden we om 6:15 gewekt voor de eerste duik!

Opgewekt en opgewonden sprong ik uit bed om te zien hoe het met mijn lieftallige zusje gesteld stond! De bedden werden afgeschermd door een gordijntje om je een beetje privacy en lichtdemping te geven. Ik schoof het gordijntje opzij en keek recht in een groen en bezweet gezichtje....

De vraag hoe gaat het was enigszins overbodig, maar was het enige wat nog in me opkwam waarop het antwoord luidde: 'ik ga dood op deze boot'. Bleek dat Rowena vanaf het moment dat we gingen varen (en het pilletje van zo'n 6u werkzame tijd was uitgewerkt) behoorlijk zeeziek was geworden wat resulteerde in heftig zweten, spugen en last van de darmen waardoor er meer tijd doorgebracht was op het mini wc-tje dan in het bed zelf! Tijdens de aan de duik voorafgaande duikbriefing werd al gauw duidelijk dat zij beslist niet de enige was die moeite had met de heftige golven want zij werd vergezeld door nog zo'n vijf zeezieke personen. De duikbriefing had ze dus ook niet echt meegekregen (door het turen naar de horizon en het zoeken naar mentale kracht), maar dit belette ons er niet van in het water te springen, want daar zou je je echt beter door voelen! Dat was gelukkig ook zo en gedurende het uur onder water vond Rowena zichzelf weer enigszins terug (ja de zoektocht naar je 'ware ik' had ze gecompleteerd op onze reis!) en na de duik (een deep duik van 30 meter die onderdeel was van onze cursus) moesten we terug aan boord voor het ontbijt.

De zee was nog steeds heftig en hoewel het ontbijt heerlijk en enorm uitgebreid was voor op zo'n boot (bruin brood, boter, eieren, bacon, frietjes?, gebakken groenten en ananas) hoefde Rowena eigenlijk alleen een stukje ananas wat haar maag niet al te best ontving. Gelukkig had de crew in het programma een uurtje strand weten te persen zodat alle zeezieken even aan land konden en, zoals het een goede zus betaamt, begon ik vlug de tas in te pakken. Twee geroosterde boterhammen, een banaan, een leger aan reispilletjes en een flinke fles water werden het strand mee opgezeuld. Na zo'n tien minuten aan land moest Rowena het pilletje en wat water naar binnen werken (zodat het zolang mogelijk kon inwerken voordat we aan boord zouden moeten) en later begon ze met plezier ook het eten op te eten. Het strand was onze redding en gelukkig begon ze zich daarna beter te voelen!

De tweede duik was er eentje voor de lol en de derde en vierde duik van die dag waren weer onderdeel van onze cursus. De derde duik leerden we navigeren onder water, maar onze duikbriefing werd door iemand anders gegeven als degene die ons onder water begeleidde wat enigszins tot miscommunicatie leidde wat ook nog eens erg lastig is om op te lossen! Uiteindelijk kwamen we eruit en ging het allemaal zoals het moest! De vierde duik was een duik in het pikke donker, oftewel, de nachtduik! Uitgerust met een zaklamp sprongen we allemaal het water in om de slapende onderwaterwereld te ontdekken wat enorm cool was! (Cool? Cool. All cool volgens onze Bob Marley like duikinstructeur)

De crewnamen: James (de supervisor van de trip), Jason (onze Bob Marley), Andi (mee voor de lol afkomstig uit Duitsland), Tom (UK), Steven and Ally.
De groep: Marcus' & Maria, Dan & Irena, Adam & Valorie, Anthonie, Chris, Cora en de 5 hongkongnezen.

Woensdag 26 oktober
Het water werd rustiger en daardoor heerlijk kunnen slapen op de dobberende boot. Duik 1 en 4 waren voor de fun en duik 2 en 3 waren weer voor onze cursus. Duik 2 was het indentificeren van de vissen en duik 3 het plannen van een duik op verschillende dieptes. Na deze twee duiken waren we GESLAAGD voor onze cursus!

Donderdag 27 oktober en vrijdag 28 oktober
Omdat je eigenlijk niet veel meer doet op een boot dan slapen, duiken en eten (en vaak in die volgorde) is er niet zo heel veel te vertellen. Ze zeggen wel eens dat een foto meer zegt dan 1000 woorden en om nu alle soorten vissen en dergelijke hier te gaan beschrijven wordt wel een beetje omslachtig, dus zullen we jullie deelgenoot maken van onze gemaakte filmpjes (als ze nog te redden zijn....). Toch zullen we enkele hoogtepunten nog even noemen.

Op donderdag mochten we tussen de duiken door even aan wal om weer een prachtig strandje te bezoeken. Deze keer stopten we bij de Similian Islands om daar prachtige blauwe zeeën en groene bergen met witte bounty stranden te kunnen zien. Een heleboel prachtige en leuke foto's gemaakt en toen was het weer tijd om terug op de boot te gaan.
In Singapore hadden we een actiecamera gekocht (een hele goedkope) zodat we zelf filmpjes van onze duiktrips konden maken en deze namen we dan ook alle duiken mee. Helaas was de kwaliteit zo slecht dat er water in de case begon te druppelen en dus besloten we de camera in het vervolg maar weer thuis te laten..

Naast alen, zeeschildpadden, slakken, roggen en heel veel vissen hebben we ook op een van onze duiken een Manta ray gezien. Een van de grootste en zeldzaamste roggen die er zijn en het was dan ook magisch om deze rog te zien!

Donderdagavond stond ook de barbecue op het programma, want het was alweer onze laatste nacht op de boot. Heerlijk gegeten en zelf gebrouwen cocktails van Seadragon verslonden! Ook werd er tijdens deze barbecue verteld dat er nog ruimte was op de volgende liveaboard en dat je dan zo'n 30% korting op de trip zou krijgen. Rowena en ik waren beide gelijk enthousiast, maar wisten niet zeker of we nog wel 4 dagen op een boot wilden doorbrengen en of al dat duiken (13 in 4 dagen is erg veel) niet te zwaar zou zijn voor ons lijf. Uiteindelijk besloten toch bij te boeken en zodoende hadden we op vrijdag zo'n twee uur de tijd om alles te regelen: visum voor Vietnam, overnachting voor als we terug kwamen, spullen inpakken en uitpakken, duikschoenen kopen (want deze flippers zaten uiterst oncomfortabel!) en een nieuwe case voor onze camera gekocht. Dit kunnen we gerust de grootste miskoop van de reis noemen, want door een miscommunicatie tussen mij en Rowena was er dus niet getest of de camera schade had geleden door het water. Dit was dus wel het geval en dus hadden we een goed werkende nieuwe case voor een camera die niet langer werkte (goed bezig dus!).

Zaterdag 29 oktober
De eerste duiken met onze nieuwe duikmaster en duikgenootjes stonden vandaag op het programma. Wat echter een prachtige duik had moeten worden veranderde na een aantal minuten in een nachtmerrie. Felix, een van de twee duikgenootjes, panikeerde op zo'n 26 meter diepte. Zo diep onder water is de druk van het water ongeveer vier keer zo groot als boven water, waardoor lucht (in bijvoorbeeld je jacket) samen wordt geperst tot zo'n 25% van het oorspronkelijke volume. Door het panikeren begon Felix steeds hoger in zijn longen te ademen waardoor zijn longen zich meer en meer vulden met lucht. Daardoor begon hij omhoog te drijven en de lucht in zijn jacket zet dan weer verder uit met als resultaat dat je steeds harder naar de oppervlakte stijgt. Deze snelle stijging (met veilig duiken mag je maar 18 meter per minuut stijgen) kan heel gevaarlijk zijn voor je lichaam en tot decompressieziekte of longschade leiden. Een lang verhaal kort, Felix schoot als een raket naar de oppervlakte (veel sneller dan 18 meter per minuut) en sloeg daarbij ook zijn safety stop over waardoor hij een enorm risico liep qua gezondheid. Dit was echter niet het enige, Randy onze duikmaster (Bob Marley 2), was hem al achterna gegaan alhoewel binnen iets veiligere marges en dus bleven we met drie duikers op 26 meter diepte over. Gelukkig zwom op dat moment James zijn groepje langs en gebaarde hij dat we met hem mee moesten duiken en de buddy van Felix moest wel omhoog zwemmen. Eind goed al goed, maar zo bizar om te zien hoe snel iets fout kan gaan.

De tweede duik ging Felix het weer proberen, maar hij was al erg zenuwachtig voor de duik. Randy bleef expres in het lagere, ondiepe gedeelte waardoor hij hoopte dat de paniek zou zakken. Niets was minder waar en we hebben daarom een record voor de kortste duik ever: 17 minuten! ;p Daarna is besloten dat hij niet meer ging duiken op deze liveaboard, maar het eerst mentaal weer helemaal in orde moest hebben voordat hij het opnieuw ging proberen. Ook had James zijn groep wat problemen, dus zijn we uiteindelijk met een koppel gewisseld en mochten we voortaan met James het water mee in. Hij heeft veel striktere regels onder en boven water, maar eigenlijk is dit alleen maar lekker zodat iedereen weet waar hij of zij aan toe is! :)

De andere duiken waren allemaal super, enorm veel mooie dingen gezien maar ook erg sterke stromingen en minder zichtbaarheid getrotseerd met onze James! Helaas was voor mij de duiktrip enigszins sneller afgelopen, want na 8 duiken kreeg ik zo'n last van mijn oor (James vermoedde oorontsteking) dat ik nog wel zou kunnen duiken maar het absoluut niet bevorderlijk was voor het herstel. Het zou echter ook geen schade toebrengen zolang ik mijn oren nog zou kunnen klaren. Ik lag echter s nachts wakker van de pijnscheuten in mijn oor en zag het beeld dat dit alleen maar gekker zou worden eigenlijk niet zo zitten, dus heb ik heerlijk mijn boek gelezen als de andere uit waren op avontuur. Een boek lezen is heerlijk, maar eigenlijk baal je continu als een stekker want je wilt gewoon het water in!! Eenmaal aan land dinsdagmiddag een antibioticakuur bij de lokale apotheek gehaald (dat kan daar dus gewoon) en nu hoor ik weer alles (dus pas maar op!).

Woensdag 2 november
Eigenlijk was het plan om gelijk de volgende dag te vertrekken naar Koh Phi Phi om zo niet teveel tijd in Thailand te verliezen. Ons visum is maar 30 dagen geldig en we wilden er natuurlijke uithalen wat erin zat! Om toch even mijn oor af te wachten en te zien hoe goed de antibiotica zou aanslaan, hadden we echter toch besloten nog een dag in Khao Lak te blijven (en ons favoriete restaurantje/mevrouwtje te bezoeken!). De hele dag strak blauwe lucht gehad en dus lagen we al gauw bij de coconutbar op een zonnebedje! Saai natuurlijk, maar na al die zware dagen op de boot was vooral Rowena even toe aan een adempauze (logisch ook!).

Eenmaal terug van het strand en snakkend naar een lekkere douche bleek echter de stroom te zijn uitgevallen, dus geen douche, geen wc, geen airco en geen licht in het hostel. Enige oplossing: uit eten bij het lieve vrouwtje tegenover! Heerlijk gesmikkeld en aan het eind van het diner was de stroom terug aan en konden we zo onder de douche springen!

Donderdag 3 november
Een reisdag naar Koh Phi Phi, wat betekent met een minibusje naar Krabi en dan met de ferry naar het eiland. De antibiotica sloeg snel aan en ik had die nacht heerlijk geslapen, dus ik was klaar voor de reis!

Op zulke reisdagen is er eigenlijk weinig wat je kunt doen, dus het is vooral wachten, zitten en je spullen met je mee slepen. Nadat we op koh phi phi aankwamen moesten we op zoek naar ons hostel, wat dichtbij de moskee zou zitten. Gelukkig maakte de moskee helemaal geen herrie en hebben we daar geen last van gehad! In het hostel leerden we Wendy kennen die met een groepje meiden die zij weer in Bangkok had leren kennen ook net op koh phi phi waren aangekomen. Erg gezellig en dus besloten we aan te sluiten en hebben we heerlijk met hun gegeten en daarna flink gefeest! Koh Phi Phi is namelijk zo'n beetje het party eiland van Thailand en we hebben dus tot 3 uur 's ochtends gedanst en overheerlijke buckets gedronken! En jawel, 's avonds ook nog een stop gemaakt bij de hamburgertent voor een hele slechte midnight snack! Jammie!

Vrijdag 4 november
Iedereen moest eerst zijn roes een beetje uitslapen voordat er enige beweging in de groep kwam. Uitkateren op het strand was een van de weinig inspiratievolle dingen die we konden bedenken en uiteraard gooide de regen eind de middag weer roet in het eten. Wat doe je dan met een groep van 8 meiden? Juist! Shoppen! Erg gezellig en veel gelachen.

Aan het eind van de middag waren enkele meiden (die later dan 3 uur thuis waren) toe aan een power nap voordat de volgende nacht zou beginnen. Lieke, Rowena en ik besloten echter een massage te nemen en kwamen een uur later als herboren de massagetafel af!
'S avonds hadden we grote praatjes, maar weinig daadjes. Iedereen was zo moe van de vorige avond, en een aantal van gasten die zij al kenden hadden het eiland verlaten, dat de sfeer er niet echt inkwam en dus lagen we braaf om 12 uur in bed!

Zaterdag 5 november
Tijd voor een beetje actie. Een klim naar het viewpoint stond eigenlijk vroeg op het programma vanwege de hitte, maar zoals dat gaat met een groep begonnen we uiteindelijk eind de ochtend (op het warmst van de dag) aan de wandeling. Het was enorm heet en eng (vanwege de apen....), maar het uitzicht was het allemaal dubbel en dwars waard!

Eenmaal terug op het strand hadden Lieke, Rowena en ik nog steeds behoefte aan een beetje actie/site seeing, dus besloten we een sunset snorkeltour te boeken. Om 13.57 vielen we de winkel binnen en om 14:00 vertrok de boot, dus dit was een enorm snelle (en achteraf goede) beslissing! Prachtige stranden gezien, gezwommen, gesnorkeld, met plankton gezwommen en een schitterende zonsondergang gezien!

Thuis vlug onder de douche, uit eten (halve kip van de barbecue voor Rowena) en jawel op naar de party hostels op het strand! Deze nacht was er weer eentje voor in de boeken, want er gebeurt een heleboel als je goed kijkt bij deze parties! :p Zelf waren we natuurlijk reuze braaf en hebben lekker staan geinen! Tip van het jaar: probeer eens een Passion Fruit Mojito, die zijn zo ontzettend lekker! (Hik!)

Zondag 6 november
Time to leave. Met de meiden een heerlijke ochtend (incl super ontbijt!) gehad en om 15:00 ging iedereen zijn ferry! Wij richting Krabi en zij richting Koh Lanta. Hopelijk komt er in Nederland nog een soort reünie want we hebben het onwijs leuk gehad met deze groep!

De dag was kort gezegd het heetst van alle dagen op het eiland. Echt zwemmen wil je ook niet meer, want daarna ga je vies en plakkerig op de boot en in de taxi, maar eigenlijk biedt het water wel de verkoeling die je zoekt. Een beetje in de schaduw gechilled en uiteindelijk was het tijd om onze backpacks naar de pier (zo'n 1,5 km) te brengen. We hadden al verschillende soort vracht-kinderwagens zien rijden op het eiland want er is geen gemotoriseerd verkeer (heeeerlijk!). Rowena en ik waren het er al snel over eens dat we dus eigenlijk wel graag zo'n karretje voor onze zware tassen wilden laten zorgen in plaats van zelf sjouwen. En jawel, onze charmes in de strijd gegooid en voor ongeveer 1 euro per persoon werden onze tassen helemaal tot op de pier gebracht! Top geregeld dus!

In Krabi kwamen we bij ons hostel aan, het pak up hostel, wat echt zo'n enorm mooi en fijn hostel was dat we bijna spontaan een vreugdedansje deden. Op de kamer zat een Nederlands meisje (Femke) en hebben we even lekker zitten kletsen.

Maandag 7 november
Op Krabi heb je een heleboel mooie dingen te zien, dus het was bijna lastig om te kiezen wat we nou wilden gaan doen. Je kunt er raften, kajakken, bergen beklimmen, mooie bounty stranden bezoeken en geothermische baden zien!

We besloten de eerste dag van de twee dagen die we er hadden naar Railey Beach te gaan. Een prachtig parelwitstrand omgeven door grote limestone formaties! Erg indrukwekkend en prachtig om te zien. Op het eiland had je nog een mooi strand, namelijk het Tham pra nang beach waar je ook nog een soort grot in kon zwemmen. We gingen dus gauw op avontuur uit en konden ons even helemaal uitleven !

Eenmaal terug bij de pier om naar Krabi town te worden gebracht zagen we Femke lopen. Zij had dus uiteindelijk toch ook besloten om naar het eilandje te gaan en nu zaten we lekker met zijn drieen te kletsen op de boot terug. Bij het hostel leerden we nog een Nederlandse jongen kennen, Corjan, en dus besloten we met zijn vieren uit eten te gaan bij de nightmarket (jawel het beste eten eet je op de straat!). Heel gezellig gehad en nog een cocktail als toetje genomen!

Dinsdag 8 november
Het plan was om met Corjan naar de Emerald pool en de blue pool te gaan op de scooter. De pools waren geothermisch verwarmd, dus eigenlijk een soort hotsprings en in een van de twee kon je zelfs zwemmen!

Helaas voelde Rowena zich die dag echt niet lekker en besloot ze thuis te blijven, waardoor Corjan en ik samen op pad gingen. Wel raar hoor zo'n dag zonder zusje na 3 maanden op elkaars lip te zitten! Na een korte aarzeling besloten Corjan en ik samen 1 scooter te huren (ik vind het maar niks die scooters hier) en kon ik dus lekker achterop chillen en al mijn lokaal opgedane kennis delen! Gelukkig vond hij het allemaal ook heel erg leuk om te horen! :p

Rond half 2 kwamen we bij de pools aan en hebben we al het moois aanschouwd van voornamelijk de blue pool. Deze is 30-50 graden warm en er ligt drijfzand op de bodem, dus hij is lang niet zo lekker als hij eruit ziet maar wat een prachtige kleuren blauw!!

Rond een uur of vier was het tijd om naar huis, want we wilden beslist niet in het donker rondrijden met al die gekke figuren op straat! Dit was nog bijna mislukt want we waren verkeerd gereden. Gelukkig had ik enigszins op zitten letten (en niet alleen maar zitten kletsen) en kwam op den duur de weg me helemaal niet meer bekend voor! Even gecheckte op de navigatie en inderdaad: we hadden de verkeerde afslag genomen!!

Rond half 7 waren we terug in het hostel en gingen we vlug douchen en uit eten. Stad en land afgezocht naar een tentje waar ze goede koffie en een lekker toetje hadden, maar dit was blijkbaar onmogelijk. Nog even met het idee gespeeld om een massage te nemen, maar we hadden eigenlijk belangrijkere dingen te doen! Kopieën van alle foto's en filmpjes maken en jawel een nieuwe ronde kaartjes versturen (dus houd je brievenbus in de gaten!).

Woensdag 9 november
Vandaag is het tijd voor een nieuw avontuur. We vliegen namelijk naar Vietnam om daar drie weken rond te toeren! We hoorden al van een aantal mensen dat zij ook naar Vietnam gingen en de route die wij afleggen (van ho chi minh naar Hanoi) precies andersom afleggen, dus wie weet waar onze paden nog kruisen!

Eerst drie dagen Ho Chi Minh verkennen en verder de plannen uitstippelen. Wellicht dat we een duiktrip op het eiland Phu Quoc gaan boeken en dan pas verder naar het noorden trekken! Who knows?!

Keep you posted!
Liefs,
Joanita en Rowena