On our own

Hi allemaal!

Inmiddels zijn Rowena en ik met zijn tweetjes overgebleven en zijn papa en mama (allang) weer veilig in Nederland!

Maandag 26 september hebben we op Nusa Lembongan twee scooters gehuurd waarmee we twee eilandjes over zijn gereden. Nusa Lembongan was namelijk verbonden met een nog kleiner eilandje, Nusa Ceningan, door middel van een brug en dit was dus 'gemakkelijk' toegankelijk met onze scooter. Afgezien van het feit dat de brug behoorlijk gammel en smal was en er toch van twee kanten scooters tegelijk de brug op reden, typisch Indonesisch!
Allereerst waren we naar de mangrove gereden. Een groot moerasachtig bos wat in open verbinding stond met de zee. Helaas zaten we tijdens eb in de boot en konden we dus niet het gehele bos doorvaren en zaten we geregeld vast met de boot! Een beetje wiebelen en duwen zorgde er echter voor dat we al snel onze tocht konden hervatten. We hadden bedacht dat het in het bos lekker koel zou zijn vanwege de schaduw. Niets was minder waar! De boot ging niet snel genoeg voor een verkoelende bries en op de een of andere manier wist onze stuurvrouw ons constant de volle zon in te varen! Eerlijk gezegd was ik behoorlijk opgelucht toen we na 40 snikhete minuten de boot konden verlaten en onze tocht konden vervolgen op de verkoelende scooters!
Tweede stop was het kleinere eilandje, Nusa Ceningan, waar we naar 'dream point' gingen kijken. Dreampoint was inderdaad fabelachtig mooi met een prachtig uitzicht op zowel Nusa Lembongan als de oceaan! Vervolgens reden we door naar de blue lagoon, een uitsparing in de kust waarin de zee met volle kracht tegen de kalkachtige kliffen sloeg. Door deze slagkracht leek het water blauwer dan blauw en hebben we hier ook een kleine fotoshoot gehouden in dit prachtige stukje natuur! Doorgelopen naar de cliff jump bij mahana point waar we van een verkoelend fruitsapje hebben genoten en het opspatten van de zee tegen de kliffen. Door middel van twee platforms was het mogelijk om van het klif af te springen, maar we konden niet zo goed inschatten hoe diep het water daar was (we konden namelijk wel stenen op de bodem zien liggen, maar dat zegt hier niets over de diepte!) en hoe gevaarlijk het springen in de sterke golven zou zijn. Veilig op de kant blijven leek daarom onze beste optie.
Terug naar Nusa Lembongang over het gammele bruggetje gereden waar Rowena door een kleine evenwichtsstoornis ons bijna het water in wist te manoeuvreren, maar dit gelukkig op het laatste moment wist te voorkomen! Pelang Pelang (rustig rustig) werd ons nog nageroepen door de tegemoetkomende scooters! Volgende stop was dreambeach, een waanzinnig mooi strand tussen de kliffen, waar we bij een luxe hotel heerlijk hebben zitten lunchen. Een kleine wandeling naar Devils tears gemaakt waar de golven met veel kracht op de kliffen slaan, wat zorgt voor enorme wateropspattingen! Erg indrukwekkend om te zien! Helemaal bedolven onder het zout van de waterspetters terug naar de scooters om naar de laatste stop, Mushroom Bay, te rijden. Hier heerlijk gezwommen en een leuk restaurantje proberen te spotten (wat helaas niet echt was gelukt). Eind van de middag was het tijd om naar huis te gaan, maar toen lieten onze navigatieskills het, na een hele dag goed te hebben gedaan, afweten! Drie keer verkeerd gereden binnen een straal van zo'n 200 meter wat zorgde voor tranen in onze ogen van het lachen!
De scooters na een lange dag terug gebracht en toen was het tijd voor een welverdiende cocktail op ons strandje. We kregen gezelschap van de lokale bevolking in de vorm van een hondje wat we spontaan Bingo noemden. Bingo had voor zichzelf besloten dat het voortaan wel bij Rowena (uiteraard....) wilde blijven en liep aan het eind van de avond helemaal met ons mee naar het appartement waar het zich gemakkelijk maakte bij de voordeur. Uiteindelijk wist Rowena hem er toch van te overtuigen dat het het beste was om maar gewoon naar huis te gaan en konden wij naar ons gereserveerde 'Panorama Restaurant'! Heerlijk gegeten ondanks het feit dat er van de Panorama view in het pikkedonker natuurlijk niets overblijft! Eenmaal thuis gekomen van een lange dag bleek dat de stroom opnieuw was uitgevallen, dit was eerder op de dag ook al gebeurd en zou in totaal zo'n 4 keer voorkomen.... Goodnight (zonder airco of verkoelende ventilator)!

Dinsdag 27 september
Vandaag was onze laatste dag op het eilandje. We zouden om 14:00 opgehaald worden en onze boot zou om 15:00 vertrekken. Genoeg tijd dus om op het gemakje in te pakken, te ontbijten en nog een leuke activiteit te doen. Na lang wikken en wegen besloten we het 'stand-up paddeling' een uurtje te proberen, wat de nodige lachbuien met zich meebracht, want het was absoluut niet zo gemakkelijk als het eruit zag!
Om 14:00 stipt stonden we klaar om opgehaald te worden, maar zoals alles in Indonesië: 'een ding is zeker, niets is zeker...' Het duurde maar en duurde maar en de, nog niet zo gewende, Nederlandse ouders begonnen meer en meer in paniek te raken. Een keer gebeld, twee keer gebeld en om half 3/kwart voor 3 verscheen dan eindelijk onze pick-up die reed alsof we bijna te laat zouden komen (maar ja zo rijden ze altijd hier...). Uiteindelijk zaten we op tijd op onze shuttle naar de grote boot en heeft de grote boot nog zo'n drie kwartier gewacht op de laatste passagiers, dus de haast en zorgen waren absoluut voor niets! Gelukkig boden ze op de grote boot genoeg vermaak tijdens de wachttijd, want ze hadden Bintang (bier) aan boord en ook werd er een muziekje opgezet wat zowaar leek op Westerse muziek!
De bootreis was een kleine uitdaging aan zich. Er stond een behoorlijke wind waardoor er flinke golven ontstonden. Niet echt fijn als je zeeziek bent zoals Rowena en Els en al gauw verstomden hun praatjes en werd de blik op de horizon gericht. Gelukkig bracht iedereen het er zonder spugen vanaf en namen we een vierpersoonstaxi met z'n zessen (we hadden een Nederlands stel leren kennen wat dezelfde kant op moest). Lekker knus dus en ook hier hebben we smakelijk om gelachen! Onze homestay was echt heel erg mooi met twee fijne kamers en zwembad! :) Lang hebben we er echter niet gezeten, want al snel werden de spullen gepakt om naar het strand van Sanur te gaan. Prachtige boulevard en heerlijk gegeten!

Woensdag 28 september
First things first en aangezien papa en mama de volgende dag weg zouden vliegen werden (bijna) al hun bezittingen geroofd door de achterblijvers. Medicijnen, opladers, kleding en andere handige spulletjes werden uit hun koffers getrokken om bij ons in de backpack te belanden!
Vervolgens gingen de meiden shoppen en papa lekker in zijn eentje aan de wandel. We hadden allemaal onze dingetjes die we nog moesten hebben... Ik wilde graag een nieuwe bikini, want na zes kilo te zijn afgevallen hier in Azië wilde niets meer echt lekker passen. Rowena zocht ook nog een fatsoenlijke bikini voor al dat surfen, snorkelen en duiken, maar kon helaas niet slagen. Mama zocht nog een grote handbagage tas waarin al onze 'overbodige' spullen meegenomen konden worden, welke ze uiteindelijk (gelukkig heeft gevonden). Van al dat geshop kregen we natuurlijk honger en dus gingen we bij een fantastisch bakkerijtje zitten wat heerlijke chocoladetaartpunten verkocht! Ijskoffietje met een bolletje vanille-ijs erbij en het feest was absoluut compleet.
Papa had inmiddels, met flink afdingen (1 miljoen roepia), een duikschool bereid gevonden om met ons een uur te gaan snorkelen. Natuurlijk is snorkelen lang niet zo leuk als duiken als je je SSI brevet hebt gehaald, maar Rowena en ik zouden de volgende dag gaan vliegen en dan wordt 24 uur voor de vlucht duiken afgeraden dus snorkelen it was! Natuurlijk wilden we deze snorkelavonturen op beeld en dus zijn papa en ik even terug gelopen naar de kamers om de GoPro te gaan halen (welke we vervolgens in het kluisje van de duikschool hadden laten liggen.. Slim!).
Van snorkelen krijg je honger!! Happy hour it was met een flesje witte wijn en heerlijke hapjes om drie weken super vakantie af te sluiten! En snorkelen is uiteraard ook zeer belastend voor de spieren dus voor het avondeten werd er voor ons vieren nog een massage van 1,5 uur geboekt, heeeeerlijk! De avond werd afgesloten met een heerlijk etentje: Rowena en ik hadden een tweepersoons 'seafood basket' besteld waarin de heerlijkheden van de zee werden gepresenteerd. Echt heerlijk zitten smikkelen en flink gelachen tijdens het poolen (waar we echt heeeel erg slecht in waren) op onze laatste avond samen met papa en mama!

Donderdag 29 september
Time to say goodbye! Papa en mama hadden een taxi naar de AirPort geregeld om 12:30, dus was er 's ochtends nog een klein beetje tijd te doden. Rowena en ik mochten onze tassen in een achteraf-kamertje zetten en mochten bij terugkomst nog even douchen voordat wij om 18:00 eveneens naar de AirPort zouden vertrekken.
Het was toch wel een beetje vreemd om papa en mama om half een zo te zien weglopen en te weten dat je ze pas 2,5 maand later weer zult zien (in de vrieskou), maar de vakantie had hun gelukkig ook gerustgesteld dat wij het wel zouden redden in dat enge Azië! Rowena en ik zijn vervolgens op twee strandbedjes neergeploft en hebben een heerlijke middag aan het strand gehad!
De vlucht van Bali naar Singapore was met KLM, wat ten tijde van de boeking de goedkoopste vlucht was, en de plotselinge luxe service was echt heerlijk na al die goedkope vluchtjes! Rowena en ik konden door de late check-in niet meer naast elkaar in het vliegtuig zitten dus belandde zij naast een ouder Nederlands koppel wat bestond uit moeder en zoon en ik naast twee Franse ego's. Wat zij konden, kon ik natuurlijk ook en dus besloot ik de film 'me before you' te bekijken en bracht ik de twee uur durende vlucht al snotterend door! :p
Om 23:30 landden we op Singapore en nog even hadden we de hoop dat we papa en mama zouden zien, want zij hadden immers een overstap daar! Uiteindelijk bleek dat ze in een andere terminal zaten en dit was misschien maar goed ook want wanneer en hoe had je dan wéér afscheid moeten nemen?! Taxi naar het hostel gepakt, want het openbaar vervoer reed helaas al niet meer. Hostel was helemaal prima en al snel lagen we in ons tweepersoons-bedje te slapen!

Vrijdag 30 september
Even op adem komen na de lange dagen en dus enigszins uitgeslapen (voor zover dat mogelijk is in zo'n hostel natuurlijk). Die dag gingen we met Robby en Molly (die we in het hostel hadden leren kennen) naar Sentosa eiland. Een eiland met veel hotels en attracties (zoals die van Universal), maar waarvoor we naar onze mening toch wel erg veel geld moesten betalen. Het was wel heel erg leuk om op dit eiland rond te kijken om te zien wat ze allemaal hadden daar!
Toen het treintje teruggepakt naar Marina Bay en daar de rest van de middag doorgebracht op zoek naar de GoPro case. De GoPro van Rowena kan helaas maar tot 10 meter onderwater, terwijl wij tot maximaal 30 meter mogen duiken. Om dit op te lossen zijn er aparte hoezen voor de GoPro te koop, maar deze zijn blijkbaar enorm lastig te vinden voor haar model, want na een hele middag winkels afstruinen stonden we nog steeds met lege handen! Uiteindelijk in Mustafa shopping center (een heel groot en goedkoop shopping center) een andere actiecamera voor 20 euro gekocht welke wel tot 30 meter mag.. Nu maar hopen dat hij het doet ! :p
Time for dinner again, maar dit was in de wijk Little India best lastig. Veel indiaanse restaurants, wat op zich helemaal niet erg is maar met de anti-Aziatische darmen van Rowena zochten we toch naar een iets mildere keuken. Dit bleek in dit deel van Singapore toch niet echt mogelijk en dus ploften we in een druk indiaans restaurantje op een stoel neer. We zaten naast een Australisch paar en na een poosje de kaart te hebben bestudeert en geen idee te hebben wat we moesten bestellen, hebben we hun gewoon om hulp gevraagd. Ze waren enorm aardig en hadden erg lekkere aanraders voor ons die helemaal niet zo pittig waren gelukkig!

Zaterdag 1 oktober
Nog een dag in Singapore en daarna was het tijd om door te gaan naar Kuala Lumpur, dus vluchten en hostel geboekt voor de volgende dag! Vandaag was bestempeld als een dagje sightseeing in Singapore wat we zouden beginnen met een blik vanaf het marina Bay hotel. Eenmaal aangekomen bij het hotel moesten we 28 SGD betalen om naar boven, wat we toch wel een beetje prijzig vonden dus bleven we met beide benen op de grond en vervolgende we onze weg naar Gardens by the Bay. Even door de tuin gelopen en toen door gegaan naar Raffles place, degene die ooit het cityplan van Singapore heeft gemaakt en onze weg vervolgd naar Boat Quay waar we heerlijk hebben gelunched bij de oude haven van Singapore en vervolgens naar Clark Quay gelopen. Een wandeling (2,2 km) door de Botanische tuinen gemaakt en naar de Orchard road (shopping street van Singpore) gegaan. Toen onze weg vervolgd naar de chinatown van Singpore waar we een sleutelhanger aan onze collectie hebben toegevoegd.
'S avonds een River Cruise geboekt door de wateren van Singapore om de lichtshow bij Marina Bay vanaf het water te kunnen bekijken. We konden helaas niet meer achterin het bootje zitten en toen heeft Rowena met het nodige acteerwerk een plaats op het voordek bemachtigd vanwege haar zeeziekte! Eigenlijke wel een beetje aso, maar wat een uitzicht! :) Na de River cruise zijn we naar de Marina Bay gesneld om daar de lichtshow nogmaals vanaf de kant te zien, waarbij je de laserprojecties in de waterfonteinen beter kon zien. Super mooi om te zien!

Zondag 2 oktober
Tijd om naar KL oftewel Kuala Lumpur te gaan ! Om 9 uur vertrokken we naar het vliegveld. Daar stond ons echter een grote verrassing te wachten. Bij de check-in balie werd ons naar een return ticket of ticket gevraagd vanuit Maleisië naar een ander land. Wij antwoordden dat wij een dergelijk ticket niet hadden, want we wisten niet (en weten nog steeds niet) of we wel met het vliegtuig uit Maleisië gaan of dat we een treinticket of iets dergelijks gaan boeken. Er moesten formulieren worden ingevuld, eventuele exit strategieën worden bedacht en voldoende banksaldo worden aangetoond om de boardingpassen te bemachtigen. In Maleisië moesten we maar hopen dat het vliegticket wat we al hadden vanuit Bangkok naar Amsterdam genoeg zou zijn om ons visum te krijgen. Daar zit je dan voor twee slopende uren in het vliegtuig hopend dat je in Maleisië je visum kunt krijgen! Eenmaal in Maleisië gingen we rechtstreeks naar de immigratie. Daar werd een foto gemaakt en vingerafdrukken (digitaal deze keer) afgenomen en hoppa stempeltje werd gezet. Kortom, er werd helemaal niet naar een uitgaande vlucht gevraagd! Wat een opluchting en het 90 dagenvisum was in the pocket!
Taxi gepakt naar KL city, want het vliegveld zat er nog een eindje buiten. We hadden een super aardige taxi-chauffeur die ons allerlei dingen onderweg liet zien en een heleboel tips en tricks voor ons had voor in Maleisië!
Het hostel wat we hadden geboekt in KL heette BackHome en had al een aantal prijzen gewonnen waaronder beste hostel in Maleisië in 2016. Dit was ook duidelijk te merken toen we daar aankwamen: goed Engels-sprekende staf (super aardig ook vooral!), Mac-computers tot je beschikking en mooie douche-faciliteiten! We lagen op een 6 persoonskamer en het duurde niet lang totdat we de eerste roomie ontmoette: zijn naam was Thijs, hij kwam uit Nederland en zijn koffer was kwijtgeraakt op het vliegveld (onze grootste nachtmerrie). Teenslippers, deo en een afritsbroek werden aan hem uitgeleend en toen naar de dichtstbijzijnde bar gesneld om daar de F1 van Maleisië te bekijken waarin 'onze Max' knap tweede werd! Daarna zijn we Thijs gaan helpen shoppen om zijn kledingvoorraad enigszins aan te vullen. Enorm veel lol gehad, want wat is het moeilijk om in al die toeristen shopjes fatsoenlijke kleren te vinden!
Met zijn drieën uitiendelijk in een Thais restaurantje neergeploft en daar heerlijk gegeten! 'S avonds met wat ander hostelgangers en een aantal andere roomies (waaronder een heel erg gaye Canadees) biertjes gedronken en heerlijk gekletst!

Maandag 3 oktober
Tijd om KL te ontdekken! Thijs besloot ook deze dag met ons door te brengen en dus gingen we met zijn drieën naar het metrostation. Eerst de petronas-towers bekeken en uiteindelijk door het juiste park (je hebt er blijkbaar een aan de 'voorkant' en de 'achterkant'!) gelopen. De skybar bij het tradershotel ingegaan en vanuit de 33ste verdieping genoten van het prachtige uitzicht op de torens. Jammer dat we onze zwemspullen niet bij hadden anders hadden we zo in het zwembad kunnen plonzen wat op dezelfde verdieping lag.
'S middags de metro terug naar Majid Jamek, het dichtstbijzijnde metrostation vanuit ons hostel, en daar de Majid Jamek (welke onder constructie was) bekeken evenals Medeqa Square (de plek waar de eerste onafhankelijke Maleisische vlag werd gehesen). Taxi naar het National Monument genomen en toen naar het Bird Park gelopen waar we nog zo'n uur hebben rond gekeken. Het plan was om na al dat lopen vanaf het Bird park met de taxi terug naar het hostel te gaan, maar de taxichauffeurs probeerden ons allemaal op te lichten en daar waren we niet zo blij mee. Eerst een stuk verder gelopen en toen het laatste stukje met de taxi gegaan (wat achteraf zo'n klein stukje was dat we het net zo goed helemaal hadden kunnen lopen!).
Eind van de middag naar de Reggae rooftopbar gegaan en een cocktailtje gedronken (ook al liet de service hier echt te wensen over! Wat een luie mensen !!). Time for dinner again en ditmaal was het het tegenovergestelde van de avond ervoor. Wat een vies restuarant en wat smaakte het eten vies! Rowena had aangebrande noodles met onherkenbare garnalen en ik had uitgedroogde kippendrumsticks! Jammie! :p

Dinsdag 4 oktober
De batu caves stonden voor vandaag op het programma en op advies van de hostel-medewerkers gingen we er vroeg heen. Ook vandaag gingen we met zijn drieën op stap, want het was erg gezellig!
Eerst met de trein naar het eindstation 'batu caves' gegaan en vervolgens 272 traptreden beklommen om in de cave te komen. De grot was enorm indrukwekkend, maar de tempel echt totaal niet. Hij leek naar mijn idee regelrecht van een goedkope kermis te komen met alle neon lichten en gekke toestanden. Vervolgens een toer gedaan door de dark cave, dit was wel heel erg leuk! Er werd vanalles verteld over de historie van de cave, wildlife in de cave en de natuur (stalactieten en stalagmieten). Na de tour hadden we het wel zo'n beetje gezien en hebben we de trein terug naar KL sentral gepakt.
Na al die drukke bezigheden hadden Rowena en ik eigenlijk gewoon zin om even helemaal niks te doen en gelukkig had het hostel een movieroom met enorm veel films! 'S avonds met Thijs en Stephan (uit Duitsland) gegeten bij het Thaise restaurant van de eerste avond en toen gingen we proberen in een skypool te zwemmen bij een of ander fancy hotel. Helaas vielen we door de mand omdat we geen accescard nummer konden geven noch een accescard hadden (Ofcourse)! Toen maar terug naar de reggaebar gegaan om daar een paar cocktails te bestellen (die daar net zo 'duur' zijn als een biertje).

Woensdag 5 oktober
De wekker ging erg vroeg want we hadden een tour geboekt naar Taman Negara. Er was echter enige miscommunicatie ontstaan over de pick-up tijd dus zaten we een uur te vroeg helemaal gereed. Om half 9 werden we uiteindelijk opgehaald en gingen we nog een koppel ophalen: Daniël en Pieter. Een Nederlands stel waar we al snel de grootste lol mee hadden in de auto!
Eerst gingen we nog twee stops doen in KL zelf: de KL gallery waar je de vroegere stad KL kon zien, de huidige en de toekomstige wat echt heel erg leuk was om allemaal te zien! Ze hadden daar ook heel gave woodcarvings en toen heb ik een nieuwe case voor mijn iPhone thuis gekocht! Toen opnieuw naar de batu caves waar ik met Daniël gewoon een beetje beneden heb rondgelopen en Rowena met Pieter in sneltreinvaart de trappen opnieuw beklom!
Vervolgens stapten we terug in de auto en vervolgden we onze reis naar de elephant santuary. We kregen een filmpje waarin werd laten zien hoe ze wilde olifanten vingen en terug uitzette in het beschermde gebied (taman Negara). De regenwouden waar ze tot die tijd in leefden, wordt eveneens bedreigd door de palmolieplantages helaas. De olifanten die ze in de santuary hebben zijn allemaal gered en worden goed verzorgd. Toch bleef het lastig om er een heel positief gevoel aan over te houden, want de olifanten worden nog steeds als toeristische attractie gebruikt in de santuary alhoewel zij dit onder educatie verstaan en het is lastig om als 'leek' te beoordelen of de olifanten nu daadwerkelijk happy zijn. Een tijdje met de gids gesproken over het reilen en zijlen van de organisatie en als ik hem moet geloven wordt er echt naar het welzijn van de olifanten gekeken en dat houd ik mezelf dan ook maar voor. Next stop was het deerpark waarin inheemse dierensoorten in een soort kinderboerderij vorm werden gehouden. Er was een soort Ikea route afgezet in het park zodat je alle dieren kon zien en de hokken leken groot genoeg. Enige jammere waren de werknemers die zo blij met je waren dat ze alle dieren oppakten en rond sjouwden om ze maar aan je te laten zien.. Laat die arme dingen toch lekker in hun hokjes (of liever nog de natuur zelf)!
Na deze twee stops was het tijd om 'echt' naar Taman Negara te gaan waarvan we al drie keer eerder dachten dat we er waren. Daniel en Pieter hadden een eigen kamer in een ander hotel, maar dit zat tegenover ons hostel dus konden we praktisch bij elkaar naar binnen kijken zo dichtbij! 'S avonds met zijn vieren gaan eten bij het lokale restaurantje en heerlijk met elkaar gelachen. Tenslotte was het tijd voor de avond-safari waarbij we door stukje jungle liepen en onze gids allerlei spinnen, wandelende takken en slangen aanwees! Erg gaaf om ze in het echt in plaats van leguana te zien!

Donderdag 6 oktober
Allereerst maar eens met zijn vieren lekker ontbijten bij hetzelfde restaurant. Daniël bezit, zo weten we nu, de gave om alles van de kaart op te noemen wat ze niet hebben.
Banana juice? Don have
Watermelon juice? Don have
Maggie seafood? Don have
Noodle seafood? Don have, chicken?
Banana chocolate pancake? Don have
Enorm komisch en uiteindelijk had hij dan wat, wat hij wel kon bestellen! Om 9:30 was het tijd voor onze eerste activiteit, namelijk de Canopy walk. Canopy is een loopbrug en het hoogste punt was zo'n 40 meter boven de grond! Erg gaaf om te zien hoe het zou moeten zijn als je een aapje bent. Meest bijzondere vond ik de Gibbons die we tijdens onze wandeling hoorden zingen! In Borneo hebben we namelijk ook door het regenwoud gelopen en daar was het doodstil, terwijl hier de apen, vogels en insecten duidelijk hoorbaar en zichtbaar waren!
Tweede activiteit die dag was naar een traditioneel dorpje. De Maleisische overheid heeft bepaalde stammen het recht gegeven om in het regenwoud te wonen en te jagen, terwijl dat voor de 'normale mens' verboden is. Ontzettend gaaf om te zien hoe ze leven en hoe bepaalde ceremonies worden gedaan ! We mochten zelf nog proberen om met een blowpipe te 'jagen' op een knuffelbeer en jawel ik was de enige die raak schoot! Ongelooflijk ! Laatste activiteit voor die dag was het rapid shooting. Met een traditionele boot gingen we de rivier over door de stroomversnellingen. Rowena en ik zaten achterin naast elkaar, terwijl Daniël en Pieter ieder hun eigen 'bankje' hadden. En jawel, het duurde niet lang of het geëtter begon! De mannen staken al hun ledematen in het water en door de snelheid van de boot zaten Rowena en ik water te happen. Enorm komisch natuurlijk! Maar toen was het payback time, want wij vonden het schepje waarmee ze water hozen! Al het water uit de boot gooiden wij dus gewoon hoppakee weer naar voren en zelfs Herman, onze touroperator, bleef niet gespaard!
Na het watergevecht thuis gedouched en samen een lekker biertje gedronken. Er werden zelfs plannen gesmeed om elkaar nog een keer te ontmoeten op het eiland langkawi waar zij twee nachten later zouden gaan slapen.

Vrijdag 7 oktober
Tijd om terug naar KL voor ons en voor Daniël en Pieter waren de Cameron Heighlands de volgende stop. Rowena en ik hadden besloten hier niet naartoe te gaan, omdat we in Bandung al de prachtige theevelden hadden aanschouwd en de Camerons wel enorm toeristisch zijn. Onze reis begon met een boottocht van 2,5 uur over de rivier die het natuurpark Taman Negara scheidt van de bewoonde wereld. Enorm mooi en onderweg de nodige dieren zoals vogels, apen en waterbuffels gezien!
Vervolgens met de bus verder, zo'n drie uur rijden, naar KL. Rowena en ik hadden de achterbank van dit krakkemikkige busje bemachtigd en zaten heerlijk overdwars waardoor je de stalen beugels in de rugleuning en zitbank nauwelijks meer voelde!
We werden 'ergens in chinatown' gedropped en hebben toen de metro gepakt naar Majid Jamek (dit bleek echter slechts een halte te zijn) en toen met onze backpacks het laatste stukje gelopen. Bij een enorm goedkoop indiaans tentje gegeten en onszelf vervolgens getrakteerd op een heerlijk toetje (want dat hadden we de afgelopen dagen niet gehad!) bij secret recipes. Deze vrouwen wisten echt hoe ze taart moesten bakken en klanten 'van dienst' konden zijn, dus super leuk en lekker om daar te zitten!
Deze dag waren we precies 45 dagen aan het reizen, dus er was ook wel reden om iets te vieren! ;)

Vandaag, zaterdag 8 oktober
Vandaag stond onze 9e vlucht op het programma. Ja ja, zo vlieg je nooit en zo vlieg je 9 keer in 1,5 maand! 'S ochtends met de bus naar het vliegveld (ja een keer niet met de taxi!) en het inchecken en dergelijke ging allemaal voorspoedig! :) Bestemming: Langkawi. Jawel, we hebben met Daniël en Pieter afgesproken en niet alleen dat! We hebben een familiekamer met z'n vieren geboekt (lekker goedkoop) in een vrijwel nieuw resort! Ik ben heel benieuwd hoe dat straks zal zijn!
We kwamen om drie uur aan op langkawi International airport en hebben toen een taxi (het was acht minuten rijden) naar ons resort gepakt. Toen we hier aankwamen hadden we al zo'n 'o nooo' momentje, maar goed dat hebben we vaker gehad en toen kwamen ook de mooiste hotels tevoorschijn!
Het inchecken ging allemaal goed. De vrouw achter de balie denkt nu dat ik Daniël heet en dat is helemaal prima. De echte Daniël en Pieter hebben de Ferry vanaf het vaste land gepakt en zullen hier ieder moment aankomen. Op de vraag of ze hier WiFi hadden luidde het antwoord: yes but don work. Hoe hilarisch, natuurlijk werkt het niet... Vervolgens kregen we kamer B2 toegewezen. Wat ik van Daniël begreep was dat dit resort vlakbij het strand zit, maar wat ik tot nu toe heb gezien heeft weinig weg van strand nog zee. Onze luxe familiekamer kijkt uit op een bouwkeet en ieder half uur horen we de vliegtuigen overkomen, want we zitten extreem dichtbij het vliegveld. Ik ben heel benieuwd wat onze roomies hiervan gaan zeggen....

We houden jullie op de hoogte!

Liefs,
Joanita en Rowena